/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Real life: ''s Nachts, in mijn poezenpakje, ben ik stout en ondeugend'")
In contact komen met je innerlijke wasbeer? Verliefd op Bugs Bunny? Als Furry kan het allemaal. Voor Anne (27) is het Furdom een way of life. Ook in de slaapkamer.
Fursoon
"Ik noem mezelf altijd een ‘Fursoon’, ik heb gewoon niet zoveel met het menselijk lichaam. Ik vind het niet aantrekkelijk. De vorm, het bleke vlees… ik loop er niet warm voor. Als klein meisje had ik al vroeg erotische gevoelens, die leefde ik uit op mijn teddybeer. Misschien is daar mijn ‘afwijking’ ontstaan. Al kon ik het niet zo duidelijk definiëren. Als kind leg je die link nu eenmaal niet. Ondanks mijn jeugdige affectie voor mijn knuffelbeer, begon het eigenlijk pas echt toen ik de film ‘Avatar’ zag.Ik werd enorm opgewonden van de hoofdpersoon, tenminste, als hij in ‘Na’vi’vorm was. Ik schrok er zelf van en vond het zelfs een beetje ziek. Al googelend kwam ik erachter dat ik niet de enige was met deze fantasie, er schijnt zelf een pornoparodie gemaakt te zijn. Via mijn gegoogel kwam ik steeds meer op het spoor, waarna ik op fora voor Furry Fandom terechtkwam. Ook in Nederland zijn er grote groepen Furries die geregeld bijeenkomsten organiseren, maar er zijn maar weinig mensen voor wie dit echt een fetisj is. Ik schat zo’n twintig procent. Ik heb een jaar highschool gedaan in Californië. De Furry gemeenschap is daar heel groot, hoe dat komt weet ik eigenlijk niet. Voor mij was het een geweldige ervaring, ik heb er z oveel over het Furdom en mezelf geleerd. Tijdens mijn tijd daar ben ik ook voor het eerst naar een conventie geweest. Op zo’n conventie loopt van alles rond, ook mensen die zich ‘Otherkin’ noemen. Dat is weer iets heel anders dan een Furry. Je zou ze kunnen vergelijken met transgenders: mensen die het gevoel hebben dat ze in een verkeerd lichaam geboren zijn. Alleen in dit geval niet in dat van het verkeerde geslacht: deze mensen hebben het gevoel dat ze eigenlijk een dier zijn. Soms gaat zoiets heel ver, ik heb daar met iemand gesproken die echt het gevoel had dat hij een staart had. Hij beschreef het als net zoiets als fantoompijn van een afgezet been."
Plushies
"De Otherkin beweging gaat best ver. Ik heb er een tijdje onderzoek naar gedaan, onder andere via fora en kwam erachter dat ze bijvoorbeeld strijden tegen ‘human privilege’ omdat ze zichzelf onderdrukt vinden. Ik vond het allemaal reuze interessant, maar voor mij persoonlijk vind ik dat een grens overgaan. Je moet wel in de realiteit blijven leven.
Er zijn een groot aantal transseksuelen die zich begeven in de Furry wereld. Net zoals een hoop mensen die, net als ik, een voorkeur hebben voor BDSM. Op conventies heb ik mensen als hond en kat verkleed gezien, die tegelijkertijd BDSM kettingen en halsbanden droegen. Ikzelf hield het gewoon bij mijn kattenpakje. Mijn kinky Mynx komt alleen tot leven in de slaapkamer. Er zijn trouwens ook zat nerds actief in het Furdom, die helemaal opgaan in een fantasywereldje van roleplaying en games. Je ziet Marvel characters. My Little Pony, figuren uit Video-games en cartoons.... Het kan allemaal, de Furry wereld is heel open en verwelkomend. Misschien komt het ook daardoor dat hoe langer iemand in de Furry wereld verkeert, hoe groter de kans is dat ze het Furdom ook doorvoeren in de slaapkamer. Juist door de tolerante sfeer krijg je het gevoel dat je open kunt experimenteren met je sexualiteit, zonder raar te worden aangekeken. Natuurlijk zijn we ons er heus wel van bewust dat de buitenwereld ons een beetje gestoord vindt. Ik denk dat veel mensen daarom ook kiezen voor een pak in cartoonstyle. Levensechte Furry-pakken komen ook voor, maar worden door veel mensen als doodeng gezien, en dus als een stuk ontoegankelijker. Voor sommigen is het seksuele gedeelte extreem belangrijk. Die voelen zich echt niet aangetrokken tot mensen. Dat gaat voor mij niet op. Ik kan een man best aantrekkelijk vinden, maar dan moet ie wel veel lichaamsbeharing hebben. De hipstertrend komt dus als geroepen, mijn vriend is ook best stevig en harig. Een lekkere knuffelbeer, noem ik hem altijd! Om het onderscheid te maken tussen mensen die dit als fetisj hebben en degenen voor wie het een hobby is, zou je eigenlijk het verschil moeten benadrukken tussen ‘Plushies’ en ‘Furries’: Plushies willen echt sex hebben met een knuffelbeest. Via internet kun je zelfs knuffels kopen met gaten op strategische plaatsen, maar dat gaat ook mij te ver. Ik vind het op zich onschuldig - het is gewoon een ietwat ongebruikelijk sexspeeltje. Maar ik gebruik zulke zelf dingen niet. Wat ik wel opwindend vind is petplay, waarbij ik een diertje speel en me als zodanig verkleed. In mijn geval is dat een kat. Het is een vorm van BDSM waarbij ik onderdanig ben. Maar dan net iets anders, omdat ik tegelijkertijd speel dat ik een dier ben. En reken maar dat ik spin aan het einde..."
Poezenpakje
"Mijn vriend heb ik op een furconventie ontmoet, ditmaal gewoon in Nederland. Hij begrijpt mijn voorkeuren. Voor hem is het allemaal wat luchtiger, hij doet het furren meer voor de lol. Maar hij heeft wel BDSM gevoelens waardoor we mijn fetish goed kunnen integreren in ons sexleven. Het zou voor mij wel een struikelblok zijn als ik dit niet zou kunnen delen met een partner, het is echt een onderdeel van wie ik ben. Als ik mijn poezenpakje aan heb, kan ik mijn meer ondeugende kant naar boven laten komen. Normaal ben ik best serieus en zwaar op de hand, maar als ik Mynx ben – zoals ik mijn alter ego noem – ben ik speels, stout en knuffelig. Mijn familie en de meeste van mijn vrienden weten niet van mijn voorkeuren. Ik vind dat ook niet nodig, mensen kijken er toch een beetje vreemd tegenaan. De enige keer dat ze me in mijn kattenpakje hebben gezien, was op Halloween. Ze gaven me ontzettend veel complimenten over mijn pak. Voor buitenstaanders was het gewoon een leuk verkleedfeest, maar voor mijn vriend en mij was het een ondeugend geheimpje. Toen we thuiskwamen, hebben we ons eigen feestje nog even gevierd."
Tekst: Annette de Vries, Beeld: iStockphoto