Real Life: ‘Mijn tweelingzus was de knappe, ik de ongelukkige dikke’

Saskia (25) en Anne zijn eeneiige tweeling. Lang probeerde Saskia tegen haar zus op te boksen. Mede daardoor ontwikkelde...

Saskia (25) en Anne zijn eeneiige tweeling. Lang probeerde Saskia tegen haar zus op te boksen. Mede daardoor ontwikkelde ze een eetstoornis.

Sanneke

“We leken als twee druppels water op elkaar en kregen als kind vaak dezelfde kleding aan. Zelfs onze vader kon ons soms maar nauwelijks uit elkaar houden. Mensen noemden ons Sanneke en zagen ons als één. Natuurlijk had het ook voordelen om een tweeling te zijn. Ik was nooit alleen, had altijd mijn zus in de buurt. Maar hoe ouder ik werd, hoe moeilijker ik het begon te vinden dat we een eenheid waren.”

“Anneke en ik bestonden niet afzonderlijk van elkaar. En wie ik zelf was zonder mijn zus Anneke? Ik had werkelijk geen flauw idee. Als je de helft van een tweeling bent, gaan mensen altijd op zoek naar manieren om je van je zus te onderscheiden of met haar te vergelijken. Dat gebeurde bij ons ook. Als mensen het over mij hadden, werd er gezegd: zij is de rustige van de twee. Of nog erger: de mollige. Elke keer dat iemand zoiets zei, trok ik me dat vreselijk aan. Ik zag ook hoe mijn zusje een druk sociaal leven had. Vrolijk, altijd optimistisch, echt een spring-in-’t-veld. Zij had altijd een schare vriendinnen om zich heen. Ik ging ook wel met ze om, maar de connectie die zij met ze had, had ik zeker niet. Ik was een stil, dromerig meisje en kon alleen maar denken: Anneke is in alles leuker en beter dan ik. Toen ik op een gegeven moment naar het vwo ging en zij de havo deed, voelde dat eindelijk alsof ik in ieder geval op één vlak had ‘gewonnen’ van haar. Ik liep constant op mijn tenen en dat kostte zo veel energie. Van binnen werd ik opgevreten.”

Vreetbuien

“Ik heb nooit iemand verteld hoe ik me voelde. In onze familie was dat zo gegroeid: over je ware gevoelens heb je het niet. Maar voor mij voelde het alsof ik in de schaduw van Anneke stond. Zo probeerde ik meer op haar te lijken of zoals zij te doen om ook leuk te worden gevonden. Ik keek haar gedrag af. Deed ook vrolijk en lacherig, maar ik voelde me het tegenovergestelde. ’s Avonds zat ik vaak alleen op mijn kamer en hoorde ik hoe gezellig Anneke het beneden met mijn ouders of vrienden had. Ik voelde me zo vreselijk ellendig dat ik soms wel vijf tot tien zakken chips, repen chocola en ander snaaigoed at om mijn gevoel te vergeten. Dat lukte natuurlijk niet, want daarna voelde ik me nog rotter omdat ik kilo’s aankwam. Op een gegeven moment was ik twintig kilo zwaarder. Ik was de mollige van de twee, de dikke. En als ik me dat realiseerde, wilde ik alleen maar nog meer eten. Een vicieuze cirkel.”

De liefde

“Ook in de liefde had ik het niet makkelijk. Mijn zus Anneke was haar liefdesleven volop aan het ontdekken. Zowel met mannen als met vrouwen. Op haar achttiende kwam Anneke uit de kast en vertelde dat ze op vrouwen viel. Ik was een laatbloeier en had nog maar weinig geëxperimenteerd, maar steeds meer kwam ik erachter dat ik hetzelfde voelde voor vrouwen. Maar omdat Anneke net voor haar geaardheid uit was gekomen en ik bang was mijn familie te teleurstellen als ik hen niet de gewenste ‘man en kinderen’ kon geven, heeft het bij mij nog drie jaar geduurd voordat ik dat eindelijk durfde. Ik was doodsbang dat mensen mij niet serieus zouden nemen. En toen ik het uiteindelijk vertelde, bleek dat ook zo. Ik kreeg geregeld te horen: ‘Is dit een bevlieging, omdat je zus ook lesbisch is?’ Of: ‘Moet je alles hetzelfde doen als zij?’ Het was voor mij weer de bevestiging dat ik minder was dan mijn zus. Ik voelde me steeds slechter. Omdat ik door mijn eetbuien kilo’s aankwam, zocht ik hopeloos naar manieren om dat gewicht ook weer kwijt te raken. Op internet vond ik al snel de ‘oplossing’: braken en laxeren.”

Het hele verhaal lees je HIER voor €0,49 via Blendle.

Laatste nieuws