Real life: ‘Had ik maar niet zo makkelijk over abortus gedacht’

In ons land eindigt een op de zeven zwangerschappen in een abortus, blijkt uit cijfers van Inspectie voorde Gezondheidsz...

In ons land eindigt een op de zeven zwangerschappen in een abortus, blijkt uit cijfers van Inspectie voorde Gezondheidszorg. Dat een abortus iets is waar je nog jaren mee kunt worstelen, weet Anna (35) als geen ander.

“Ondanks dat je goede redenen kunt hebben om voor een abortus te kiezen, blijft het een traumatische ervaring. In een kale spreekkamer besprak ik met een verpleegkundige het beëindigen van mijn zwangerschap. Er was geen sprake van dat ik op dat moment moeder wilde worden. Ik was pas 21 jaar en stond middenin het studentenleven. Daarbij was de jongen van wie ik zwanger was nu niet echt mijn grote liefde. Ik had hem gebruikt om over een ex heen te komen. Niet erg aardig, maar ik was in die periode niet zo fijngevoelig. Misschien dat ik daardoor ook weinig voelde op dat moment.”

Overtijd

“Na de curettage rookte en dronk ik vijf dagen zó veel dat ik niet eens meer twijfelde of ik wel de juiste beslissing had genomen en ik voelde dan ook alleen maar heel veel opluchting. Het klinkt heel raar, maar ik voelde me ‘schoon’. De avond na de abortus stond ik alweer in de kroeg, waar ik aan de verwekker vertelde dat het niets zou worden tussen ons. ‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij’, voegde ik daar nog aan toe om mijn opluchting te verbergen. Hij heeft nooit geweten dat ik zwanger was, dat leek me niet nodig. Mijn lijf, mijn beslissing – zo stond ik erin. Nadat ik hem had geloosd, ging ik toch maar naar huis. Ondanks de last die toen definitief van mijn schouders was gevallen, voelde ik me toch wat slapjes. Daarna leefde ik verder alsof er nooit iets gebeurd was, totdat ik twee jaar later een relatie kreeg met Julian. Hij was tien jaar ouder dan ik en ik was ongelooflijk verliefd. Er was een probleem: Julian was getrouwd. Toen ik na een half jaar met hem plots overtijd bleek, schrok ik me rot. Ik was een aantal weken daarvoor ziek geweest en ik had toen ook overgegeven. Ik had er niet bij stilgestaan dat dit invloed zou kunnen hebben op de werking van de pil. Deze keer vertelde ik het de verwekker in kwestie wel. In mijn naïeve fantasieën zei Julian dat hij van me hield en zou hij direct de scheiding met zijn vrouw aanvragen en wij zouden nog lang en gelukkig leven. Het liep iets anders. Julian begon te flippen. Het werd me duidelijk dat ik voor hem niets meer was dan afleiding, een ontsnapping uit zijn dagelijkse sleur. Daarbij had hij al twee kleine kinderen. Die zou hij nooit in de steek laten, zei hij.”

Ongeboren kindje

“Deze keer wilde ik eigenlijk geen abortus, maar het vooruitzicht om een alleenstaande moeder te worden op een flatje driehoog achter, trok me nog minder. Dat Julian een beëindiging van mijn zwangerschap direct al als de oplossing opperde, duwde me over de streep. Weer maakte ik de gang naar de abortuskliniek. Deze keer was ik niet alleen, maar het voelde wel zo. Ik voelde de onrust om Julian heen hangen. Hij kon niet wachten tot het echt gebeurd was. Ik verdacht hem er zelfs van dat hij alleen maar meeging om er zeker van te zijn dat ik mijn zwangerschap daadwerkelijk zou beëindigen. Het zal niet echt als een verrassing komen dat het tussen ons niets is geworden. Ik was verdrietig, maar eerlijk gezegd kwam dat meer doordat het droombeeld van mijn toekomst met Julian in duigen viel, dan doordat ik voor de tweede keer abortus had laten plegen. Soms vroeg ik me af of er iets mis was met mij. Ik las weleens verhalen van vrouwen die afscheid namen van hun ongeboren kindje, en hun abortus probeerden goed te praten met dingen als: ‘Een goede moeder zijn betekent ook je kindje niet op de wereld te laten komen als je weet dat je er niet goed voor kunt zorgen.’ Zweverig geleuter vond ik dat. Zeg gewoon eerlijk dat je nog niet zit te wachten op een baby. Dat is toch je goed recht? Als ik nu denk aan hoe ik er vroeger tegenaan keek, lijkt het wel of ik iemand anders was. Op mijn dertigste had ik bereikt wat ik wilde: een goede carrière en veel vrijheid. Maar ik haatte het steeds meer om elke avond thuis te komen in een leeg huis. Om me heen begonnen vriendinnen gezinnen te stichten en langzaamaan groeide dat verlangen ook bij mij. En toen ik een relatie kreeg met Simon, die ik leerde kennen tijdens een blind date, werd mijn verlangen alleen maar groter.”

Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.

Laatste nieuws