Wat als je je álles uit je leven kunt herinneren? De Australische Becky (27) herinnert zich tot in detail wat ze op elke dag heeft gedaan, gegeten en gevoeld. Van vorige week tot haar eerste verjaardag. Wij geven je alvast een sneak peek, in de nieuwe Grazia lees je het hele verhaal.
Weet jij nog wat je vier dagen geleden droeg of wat voor lunch je gisteren bestelde? Waarschijnlijk heb je geen idee. Laat staan dat je weet wat je at toen je drie werd en wat je die nacht droomde of wat je precies deed op jouw eerste verjaardag. De Australische Rebecca (Becky) is een van de zestig mensen ter wereld die lijdt aan het zogenaamde Highly Superior Autobiographical Memory (HSAM)-syndroom, een aandoening die ervoor zorgt dat mensen helemaal niets vergeten. Rebecca herinnert zich daardoor élk moment van élke dag van haar hele leven. Ze is single en woont met haar moeder, stiefvader en vier jongere broers en zussen in Brisbane. Ze geeft lezingen over autisme, blogt en werkt aan een boek over haar bijzondere gave: My Life is a Puzzle.
Doodenge knuffel
“Mijn eerste scherpe herinnering dateert van 23 december 1989. Ik was toen twaalf dagen oud. Ik lag in een wieg en staarde naar het speelgoed en de meubels om me heen, me afvragend wat het allemaal was. Als baby was ik uitsluitend geïnteresseerd in het verzamelen van details van de wereld om me heen. Ik dacht nog niet aan het ‘waarom’ of ‘hoe’ in het leven. Ook aan mijn eerste verjaardag heb ik herinneringen. Het geeft me nog steeds een nare bijsmaak als ik aan die dag denk. Ik heb de hele dag gehuild. Mijn moeder hulde me in een vreselijke, jeukende satijnen jurk. Ze zei dat dit een hele speciale dag voor me was."
"Er kwamen veel mensen op bezoek, maar ik begreep niet waarom. Ik kreeg een Minnie Mouse- knuffel. Ik vond het gezicht ervan doodeng, maar dat kon ik natuurlijk niet zeggen. Het enige wat ik deed, was huilen. Ik weet overigens zeker dat die vroege herinneringen échte herinneringen zijn en niet afkomstig zijn van foto’s of verhalen van anderen. Aan die eerste verjaardag denk ik met evenveel gemak terug als aan wat ik gisteren op mijn brood had. Mijn recentere herinneringen zijn alleen levendiger, vol dialogen en details en met meer besef van het hier en nu."
Uniek
"Tot mijn 21e wist ik niet dat mijn geheugen uniek was. Ik dacht dat iedereen zijn levenservaringen net zo nauwkeurig kon onthouden. Ik sprak er dus niet over, zelfs niet met vriendinnen of familie. Tot ik met mijn ouders naar een nieuwsprogramma op tv keek. Ik zag een reportage over zes mensen die door de University of California in Irvine gediagnosticeerd waren met HSAM. De manier waarop ze zich details konden herinneren werd beschreven als ‘ongelooflijk’ en ‘waanzinnig’."
"Ik keek naar mijn ouders en vroeg waarom dat zo bijzonder was. Dat kon toch iedereen? Pas toen hoorde ik dat het helemaal niet zo normaal was. Vanaf dat moment vermoedden mijn ouders dat ik hetzelfde had. Mijn moeder wist al dat ik buitengewoon veel details onthield, maar dat ik alle data uit mijn leven kon ontleden, was nieuw voor haar. Ze stuurde de UCI een mail en ik werd gevraagd deel te nemen aan hun programma. Ik deed allerlei tests en uiteindelijk werd vastgesteld dat ik HSAM heb – en daardoor een buitengewoon autobiografisch geheugen."
Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER voor €0,49 via Blendle.
