/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Real life: 'Mijn zoon is gevaarlijk en gewetenloos'")
Toen de zoon van Renate (40) als kleuter dieren mishandelde, wist ze: er is iets mis met hem. Nu is hij 13 jaar oud en is Renate doodsbang dat hij een keer iemand iets aandoet. "Het liefst hang ik zijn foto overal op. Om mensen te waarschuwen."
Frustratie
"De band die moeder en kind hebben, heb ik nooit gehad met Thomas. Hij was een huilbaby. Doordat hij klem had gezeten in mijn baarmoeder waren de spieren in zijn nekje verkort. Hij had altijd pijn, borstvoeding geven lukte niet. Met zijn handjes en voetjes zette hij zich tegen me af. Alleen mijn toenmalige man kon hem de fles geven.
Hoe ouder Thomas werd, hoe meer ik besefte dat er iets niet klopte. Toen hij drie was, liep hij een halfjaar achter op leeftijdsgenootjes. Op de peuterspeelzaal deed hij niet mee met de groep. Vriendjes en vriendinnetjes had hij niet. Andere kinderen kwamen vrolijk met nieuwe liedjes thuis, Thomas kon niet meer dan een paar woorden zeggen. De juffen vonden hem bedeesd. Te bedeesd. Had hij honger of een volle luier, dan hoorde je hem niet. Op het consultatiebureau zeiden ze dat ik geduld moest hebben. Mijn man en ik waren net gescheiden, kinderen voelen dan soms frustratie en boosheid. Ik moest het aankijken."
Dwingend
"Ondertussen trokken Thomas en ik bij mijn ouders in, zodat we een dak boven ons hoofd hadden en ik voor mijn zieke vader kon zorgen. Binnen twee weken begon Thomas in zinnen te spreken. Ik was opgelucht: het kan dus wel! Maar ik zag mijn kind veranderen; hij werd dwingend. Als hij aandacht wilde, dan wilde hij het nú. Zodra ik mijn vader verzorgde, liep Thomas naar spullen toe waarvan hij wist dat ze mij dierbaar waren – een beeldje, bijvoorbeeld. Ik waarschuwde hem: ‘Nee Thomas, zet dat terug’. Hij keek me strak aan en gooide het beeldje op de grond kapot. Ik schrok. Dat een kind zoiets doet...
Nog steeds zei de orthopedagoog dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Ik bood structuur en was consequent en moest daar mee doorgaan. Maar mijn zorgen werden groter toen Thomas wreed werd naar dieren. Eerst naar slakken. We liepen naar de container om iets weg te gooien toen ik zei: ‘Kijk uit voor dat lieve slakje’. Ik trok hem weg. Op dat moment strekte Thomas zijn beentje uit en plette hij het diertje. Een paar weken later zag ik onze hond, een jack russell, piepend wegstuiven, staart tussen zijn benen. Daarna bespiedde ik Thomas een paar keer, en zag ik hoe hij de hond een schop onder zijn buik verkocht, of hardhandig speelgoed in zijn oor duwde. Op school werd hij ook gemeen tegen andere kinderen. Zaten er een paar kindjes Lego te bouwen, dan trapte Thomas het kapot. Ook sloeg hij de juf. Het deed hem niets als iemand schrok van hem, of als hij iemand pijn deed. Helemaal niets. Toen besefte ik: mijn kind ontwikkelt geen geweten."
Schaamte
"Ik bleef hem corrigeren en bijsturen. Speelde hij met een ander kind, dan legde ik uit hoe hij dat op een sociale manier kon doen. Maar inmiddels had ik een tweede zoontje, van mijn huidige partner. Het werd steeds pittiger met ons vieren thuis. Thomas sloeg alle lampen van mijn zonnebank kapot en banjerde erdoorheen op zijn blote voeten. Hij plaste en poepte in verhuisdozen op zolder. Als ik in de zomer een jurk aan had, stopte hij zo zijn hand onder de rok of in mijn decolleté. ‘Ik vind dat lekker’, antwoordde hij dan als ik uitlegde dat ik absoluut niet wilde dat hij me daar aanraakte, dat dat niet hoorde. Toen hij acht jaar was trok te pas en te onpas zijn broek naar beneden, zat aan zijn geslachtsdeel als er visite was. Ik schaamde me, maar kon niet tot hem doordringen als ik uitlegde dat hij best aan zijn piemel mocht zitten, maar op zijn kamer, in zijn eentje. Nog erger vond ik het moment waarop mijn andere zoontje, toen twee jaar, ineens zonder luier door de kamer liep. Had Thomas gedaan. Ik werd onpasselijk van het idee wat er kon gebeuren als ik Thomas niet in de gaten hield, dus verloor hem geen seconde uit het oog..."
Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER via Blendle.