Kooivechtster Marloes Coenen (36) werd drievoudig wereldkampioen mixed martial arts, maar pleegde hiermee wel roofbouw op haar lichaam. De docu over de laatste maanden van haar carrière – The Last Fight – draait vanaf 8 februari in de bios.
Succes
"Als jong meisje dacht ik altijd: later ga ik vwo doen, dan naar de universiteit, daarna krijg ik een baan en ga ik trouwen, heb ik twee kinderen en twee auto’s voor de deur en ga ik drie keer per jaar met vakantie. Dat liep even anders, want die vechtsport kwam op mijn pad en ik bleek er talent voor te hebben. Terwijl vriendinnen settelden, reisde ik de wereld over om te vechten. Ik droomde ook van een baby en had altijd wel in mijn achterhoofd dat ik niet te oud moeder wilde worden. Vanaf mijn dertigste zou ik daarop gaan focussen, maar toen werd ik wereldkampioen, kreeg ik succes in Amerika en dacht ik: nu gaat eindelijk het grote geld binnenkomen."
Aanvallen
"Dus stelde ik het moederschap uit, en daarna nog een keer… Door het extreme diëten voor wedstrijden was mijn hormoonhuishouding helemaal van slag. Mijn lichaam heeft heel wat te verduren gekregen. In de documentaire die vorig jaar over me is gemaakt zie je op een gegeven moment dat ik lig te shaken. Dat kwam door pure uitputting. Ik had aanvallen waarbij ik een kwartier op de bank lag te schudden en schreeuwde, omdat ik geen controle meer had over wat er uit mijn mond kwam."
Uitgeput
"Ik kwam bij een neuropsycholoog terecht, een oud-bokser, die constateerde dat ik gewoon al jaren overtraind was. Toen ik begin 2017 mijn carrière beëindigde, was ik fysiek op. Bang voor pijn was ik nooit, maar wel dat ik te moe zou worden tijdens een wedstrijd en een shake-aanval in de kooi zou krijgen. Mijn lichaam kon niet meer."
"Ik hield er serieus rekening mee dat ik geen moeder zou kunnen worden, als gevolg van alles wat ik mijn lichaam had aangedaan. Ik dacht: als het niet gebeurt, is dat de prijs die ik heb moeten betalen voor mijn carrière. Daar had ik vrede mee, want ik stond achter al mijn keuzes."
Babygeluk
"Na de zomer besloten mijn vriend Roemer en ik het te proberen. Ik had me erop ingesteld dat het minstens een jaar zou duren. Toen was het in de eerste maand al raak. Ik was enorm in shock, maar ook heel erg blij. Blijkbaar was mijn lichaam gezonder dan ik dacht. Dat het toch gelukt is, maakt me heel gelukkig. Met deze zwangerschap begint er een nieuw, spannend hoofdstuk in mijn leven."
Het hele interview lees je in de nieuwe Grazia die nu in de winkel ligt.
