Onenightstand: werkborrel

Deze week het verhaal van Josephine

Iedere week in Grazia: een avontuur dat – om wat voor reden dan ook – slechts één nacht duurde. Deze week het verhaal van Josephine (28).

"Volgens mij loopt er bij ieder groot bedrijf wel zo’n mannelijke collega rond waar alle vrouwen het stiekem over hebben. Bij mij op kantoor was dat Vernon. Vernon was het snoepje van de vijfde verdieping, maar had – met dank aan zijn studietijd – vrienden door het hele pand heen zitten. Hij kwam overal en kletste met iedereen. Mijn dag kon niet meer stuk als ik hem tegen het lijf liep en hij me zo’n dikke knipoog gaf."

Voor mij alleen

"Vernon mocht dan op de radar zitten van ongeveer heel het kokerrokdragende gedeelte van kantoor – niemand leek meer met hem gedaan te hebben dan wachten op het koffiezetapparaat. Ik wilde degene zijn die daar verandering in bracht. We hadden op een gegeven moment een lenteborrel in de hal, en ik hield strak in de gaten waar Vernon zich bevond. Op een gegeven moment stond hij met een directe collega van mij te kletsen, en zag ik mijn kans schoon. “Mark, nog wat drinken?” vroeg ik toen ik achteloos langs ze liep. “O hey, Vernon toch? Jij ook nog een biertje?” Ze knikten allebei. Ik sprintte naar de bar, en keerde met drie biertjes terug. Mark en Vernon waren in een dodelijk saai gesprek verwikkeld over belastingzaken, dat ik heel subtiel richting een gezelliger onderwerp wist te manoeuvreren. Mark werd door een andere collega aangesproken, en toen had ik Vernon voor mij alleen."

Missie

"We deelden wat sappige roddels over leidinggevenden, ik kwam erachter dat hij elke dag drie kwartier naar kantoor fietste, en – heel belangrijk – dat hij single was. Toen ik hem toevertrouwde dat ik sinds kort een relatie had met iemand waar ik eigenlijk niet echt verliefd op was, leek zijn interesse ineens gewekt. Als je een man snel wilt regelen, moet je hem blijkbaar een missie geven. In dit geval: de vrouw in kwestie vreemd laten gaan."

Opgewonden

"Waar Vernon daarvoor nog vrij collegiaal en keurig was geweest, kwam hij nu een stapje dichter bij me staan, werd zijn stem iets zachter, en keek hij me vaker doordringend aan. Mijn ruggengraat was al lang verdwenen, samen met mijn nuchtere blik en de waarde die ik hechtte aan mijn reputatie. We moesten allebei naar de wc, maar aangezien het beneden nogal druk was bij de toiletten, besloten we even boven te kijken. En jawel hoor: we waren de hoek van de derde verdieping nog niet om, of we vlogen elkaar hitsig in de armen. Zoenend en aan elkaars kleding plukkend liepen we door naar de wc’s. Even twijfelden we of we beter de mannen- of de vrouwendeur konden pakken. “Vrouwen,” mompelde ik, terwijl hij zachtjes op mijn lip beet. We deden de deur van een hokje achter ons dicht, ik sloeg de klep van de wc-bril dicht, en Vernon trok mijn jurkje omhoog en mijn string omlaag. Ik voelde zijn vingers tussen mijn benen verdwijnen. Achter mijn rug ritste ik zijn broek los – hij was opgewonden. Erg opgewonden."

Knipoog

"Ik boog voorover en steunde op de wc-bril terwijl Vernon zich in me duwde. We onderdrukten allebei een kreun. Hij greep mijn heupen stevig vast en stootte minutenlang krachtig in en uit me – ik had me in tijden niet zo geil gevoeld. Ik holde mijn rug, Vernon pakte me bij een schouder, en met de andere hand hielp hij zichzelf over mijn rug heen klaar te komen. Toen ik mijn adem weer gevonden had en mijn hoofd liet hangen, zag ik tussen mijn benen door hoe zijn broek op zijn enkels hing. En een paar hakken aan de andere kant van het deurtje. Binnen een week was heel kantoor op de hoogte. Vernon en ik knipogen nu alleen naar elkaar als er niemand in de buurt is. En mijn vriend? Die kent mijn collega’s gelukkig niet."

Laatste nieuws