Real life: 'Samenwonen gaan we nooit meer'

Bianca woonde samen, zoals zovelen. Daar werd ze echter doodongelukkig van. Nu wonen zij en haar vriend apart, en ook op vakantie slapen ze in aparte hotelkamers.

Proefgedraaid

"Drie jaar geleden leerde ik via een datingsite Riemer kennen. Hij is echt mijn rots in de branding. We zijn het praktisch altijd met elkaar eens en ik weet honderd procent zeker dat hij altijd voor me klaarstaat. Ik woonde alleen in een heel toffe maar te dure loft in Zaandam en twijfelde of ik wilde verhuizen, maar we besloten het samenwonen te proberen. Een jaar hebben we proefgedraaid, voordat hij zijn huis in Hilversum verkocht."

Nacht alleen

"Het samenwonen was lastig, ik had veel paniekaanvallen, zat in de put en wilde toen juist níet alleen zijn. Maar doordat ik het gevoel kreeg dat Riemer er altijd voor me zou zijn, leerde ik steeds beter weer op eigen benen te staan. Het gevoel alleen te willen zijn sloop er vervolgens geleidelijk in. Ineens had ik de behoefte om een nacht alleen in een hotel te slapen. Dat deed ik dan ook: ik moest voor werk ver weg en besloot voor het gemak een hotel te pakken. Dat beviel goed, ik kon alles even van me af laten glijden en opladen. Zo ongeveer eens per week had ik de behoefte aan een nacht alleen. Wekelijks in een hotel slapen werd alleen wel wat duur."

Autonomie

"Vorig jaar op vakantie in Amerika kwam het besef. Ik was kort daarvoor een maand in Japan geweest, onder meer voor de opname van een videoclip van mijn beste vriendin die zangeres is, maar ook omdat ik alleen wilde zijn. In dat land kom ik tot rust, omdat alles er zo gestructureerd is. Ik was gewend geraakt aan mijn autonomie en ineens zat ik daar met Riemer op een minihotelkamer, terwijl hij ontzettend snurkte en ik door de jetlag toch al niet kon slapen. Maar ik kon ook niet, zoals ik in Japan soms deed, om 4.00 uur ’s ochtends een film gaan kijken zonder hem wakker te maken."

"Op een gegeven moment zat ik op de badkamervloer te huilen. Op dat moment besloot ik om, eenmaal terug in Nederland, een eigen huis te gaan zoeken. Ik wilde zo graag weer mijn eigen tijd in kunnen delen, doen wat ik wilde op momenten dat ik dat wilde, met niemand rekening hoeven houden."

"Na de vakantie heb ik mijn gevoelens en wensen voor Riemer opgeschreven. Hij schrok, was bang dat alles anders zou worden tussen ons, maar zag tegelijkertijd wel kansen. Ik dacht eerst dat we uit elkaar zouden gaan. Maar dan zou ik de persoon missen met wie ik het beste kan praten, dat wilde ik ook niet."

"Toen we net apart woonden, zag ik Riemer niet zoveel. Ik had stiekem niet echt zin om steeds zo ver te reizen, dus kwam ik er vooral als ik er toch moest zijn, voor werk bijvoorbeeld. Dat maakte me wel nerveus: straks zou het zo blijven, vond ik het wel rustig zo en voor je het weet zouden we elkaar nooit meer zien. Maar na een tijdje kreeg ik ineens heel erg de behoefte om bij hem te zijn. Als ik nu gestrest ben, ga ik graag even bij Riemer hangen. Dat lukt nu juist heel goed, dankzij het idee dat ik weg kan wanneer ik wil."

"We zijn nog steeds dolgelukkig met elkaar. Er zijn vast mensen die denken dat onze relatie niet goed is. Anders ga je toch niet apart van elkaar wonen? Samenwonen gaan we nooit meer. We zijn tevreden met hoe het nu gaat, dus waarom zouden we dat veranderen? Soms heb ik nog steeds last van een schuldgevoel tegenover Riemer, al weet ik dat dat niet hoeft. Bizar eigenlijk hoe van die voorgesneden ideeën over hoe het zou moeten of horen zo diep in je brein terechtkomen."

Lees ook: Het leven van een sugar baby: 'Zijn unlimited creditcards maken dat meer dan goed'