Fleur (32) was vijftien toen ze haar zusje Ylse verloor bij een verkeersongeluk. Heel lang stopte ze dat trauma ver weg, tot twee jaar geleden. Ze ging op zoek naar de dader en schreef daar een boek over.
Wie?
"Mijn zusje is op haar twaalfde aangereden toen ze met mijn vader naar school fietste. Op zo’n smal landweggetje vlakbij ons huis. Ylse werd door een auto geschept en zo de sloot in geslingerd. Ze is nog naar het ziekenhuis gebracht, maar het was al te laat. Ik heb er nooit over gepraat tot ik door mijn studie geschiedenis compleet geïntrigeerd raakte door de coldcase van ontdekkingsreiziger Juan Maria Schuver. Na mijn studie besloot ik zijn reis zelf te maken en er een boek over te schrijven. Daarin beschrijf ik niet alleen mijn reis, maar ook het verlies van mijn zusje. Aan het einde van het schrijfproces in januari 2017 drong zich de vraag op: wie is nou die man die mijn zusje heeft doodgereden?"
Slachtoffers
"Ik werd overspoeld door reacties; van lotgenoten die zich erin herkenden, die er ook echt iets aan hadden. Mede daardoor besloot ik mijn zoektocht naar de dader ook op te schrijven. Ik wist dat ik hiermee niet alleen mezelf, maar ook anderen kon helpen. Mijn tweede boek is uiteindelijk veel meer geworden dan mijn persoonlijke verhaal. Het gaat ook over hoe we omgaan met het leed van verkeersslachtoffers, nabestaanden, maar ook dat van de daders en veroorzakers. De veroorzakers die het ook niet zo gewild hebben, zie ik namelijk ook als slachtoffer."
Antwoorden
"Het begon allemaal met dat ik in 2011 een moeder van een studiegenoot tegenkwam, die me vertelde dat de dader meneer Smeets heet en vlak na het ongeluk op wereldreis is gegaan. Verder kan ik me vaag herinneren dat hij de dag na het ongeluk bij ons op de stoep heeft gestaan. Maar meer wist ik niet. Stap voor stap kwam ik dichterbij. Zo ben ik er door zijn verklaring in het politierapport achter gekomen hoe hij het ongeluk heeft beleefd."
"Een andere belangrijke stap was het moment dat ik ontdekte dat hij een zoon heeft, Peter. Het lukte me met hem in contact te komen. Peter vertelde me dat zijn ouders ook niet zo van die praters zijn, net als die van mij. Hij wist dus niet precies hoe zijn vader zich had gevoeld na het ongeluk en of hij last heeft van een schuldgevoel. Toch heeft het contact met zijn zoon me enorm geholpen. Vooral doordat ik hem alles kon vragen en hij ook zichtbaar moeite had met het ongeluk en het overlijden van mijn zusje. Ik heb meneer Smeets zelf niet ontmoet, maar wel de antwoorden gekregen die ik zocht."
Monumentje
"Ik heb het ongeluk en mijn verdriet op mijn vijftiende dusdanig weggestopt, dat ik bijna het gevoel kreeg dat Ylse mijn zusje niet is geweest. Toen ik aan het eerste boek begon, heb ik Ylse weer teruggeschreven in mijn leven. Ik ging op zoek naar herinneringen van vroeger. Ze leeft voor mij nu zo veel meer dan ze ooit heeft gedaan. Dit boek is mijn monumentje van Ylse."
Het hele verhaal lees je in de Grazia die nu in de winkel ligt.
