Sabiene (41) lijdt aan algofobie. Dat betekent dat ze continu angst heeft voor pijn. Het beïnvloedt haar dagelijks leven flink. "Ik blijf liever op de bank zitten dan dat ik de kans loop ook maar één blauwe plek te krijgen."
Algofobie
"Ik lijd aan algofobie, ook wel ‘pijnfobie’ genoemd. De angst voor pijn of daadwerkelijk fysieke pijn beïnvloedt mijn gedrag. Ik ben zó bang dat mij iets overkomt. Ik ontloop alle situaties die risico met zich meebrengen. Wordt in een café de sfeer grimmig? Ik ben al thuis voordat iemand het doorheeft. Beklimmen mijn ouders tijdens een weekend Rome vrolijk de Spaanse Trappen? Ik wacht wel met een ijsje tot ze terug zijn."
Diagnose
"Ik herinner me nog een keer dat ik met mijn beste vriendinnetje naar huis fietste. Ze kwam lelijk ten val en kermde van de pijn. Ik fietste vlug verder. Ik kon het niet aanzien. Hoe laf ik mezelf ook vond, ik zag het bloed en hoorde haar gehuil. Het lukte me simpelweg niet om haar te helpen. Diezelfde week kwam ze verhaal halen met haar ouders. Toen viel het kwartje bij mijn ouders. Ze stuurden me naar de huisarts. Zij was de eerste die ik in vertrouwen nam. Ik ben mijn dokter nog elke dag dankbaar dat ze me serieus nam en niet uitlachte. Ik was ook vreselijk opgelucht toen ik de diagnose ‘algofobie’ kreeg. Ineens vielen er zo veel puzzelstukjes op hun plek."
Doodeng
"Na de middelbare school ben ik gestopt met fietsen. Al die tijd vond ik het doodeng, maar ik moest wel. Op feestjes dronk ik structureel limonade, zodat ik niet dronken terug hoefde. Wat als ik tegen een lantaarnpaal knalde? Ik liep liever een uur heen en een uur terug dan dat ik fietste, zo bang was ik dat ik zou worden geschept en ten val zou komen. Nog steeds durf ik niet te fietsen. Mijn ramen lap ik niet uit angst om van het trapje te vallen. Gebroken glazen ruimt mijn vriend op. Mijn tweetredige keldertrapje heeft een seniorenleuning. Ik slaap liever op de grond dan in een comfortabel bed. Ja, ook op vakantie."
"Natuurlijk denk ik regelmatig na over therapie. Maar zolang ik mezelf wijs kan maken dat ik mezelf inderdaad tekort doe maar geen grote life events mis, heb ik geen zin in de confrontatie. Iedereen heeft wel wat."
Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia die nu in de winkel ligt.
