Tess Milne: ‘Toen die jongens weg waren, heeft hij me verkracht’

"Ik kon op een gegeven moment niet meer bewegen"

Presentatrice Tess Milne (31) deelde onlangs openhartig dat zij op haar negentiende is verkracht. Nu ze ermee gedeald heeft, wil ze haar verhaal doen en zo openheid creëren over dit taboeonderwerp.

Overgehaald

"Als negentienjarige was ik heel onbezonnen, naïef en all over the place. Ik ging overal voor, kende geen angst en dacht alleen maar dat de wereld een supermooie plek was waar alles kon en alles mogelijk was. Ik kwam net uit een relatie en was een beetje aan het daten met een andere jongen. Hij vroeg of ik naar zijn huis wilde komen om een film te kijken. Ik weet nog dat ik voelde dat ik niet wilde gaan; wat ik gek vond, want ik vond hem leuk, en we hadden al gezoend in een club. Toch liet ik me door hem overhalen en we spraken iets af."

"Eerst waren zijn vrienden nog in zijn kamer, die zaten te blowen en er hing een rare sfeer; heel onheilspellend, een beetje zoals het moment voordat er een heftige storm losbreekt. Ik weet nog dat ik dacht: Tess, cool doen, niet laten merken dat je je ongemakkelijk voelt. Onbewust voelde ik dat doen alsof er niks aan de hand was, het beste overlevingsmechanisme was. De details van wat hij precies heeft gedaan, houd ik liever voor mezelf. Maar op een gegeven moment zijn die jongens weggegaan en daarna heeft hij me verkracht."

Lees ook: Tess Milne over werken na haar bevalling

GHB

"Achteraf gezien denk ik dat er GHB in mijn drankje is gedaan, want ik kon op een gegeven moment niet meer bewegen. Dat was het engste van alles, dat iemand dingen bij je doet die je niet wilt en dat je je niet kunt bewegen. Voor mij was het een film die zich in stop-motion afspeelde. Soms was ik helemaal weg, en had ik niks door, en dan werd ik wakker en waren we een hoofdstuk verder. Mijn top was aan, en het volgende moment was mijn top uit. Ik dacht: waarom gebeurt dit, want ik zei nee, nee, nee. Maar het kwam gewoon niet aan. Ik begon te hyperventileren en hij is nog wel een glaasje water voor me gaan halen. Maar daarna ging hij gewoon weer door."

"Ik heb alles een jaar lang diep weggestopt. Ik kon het gewoon niet handelen, het was één grote mindfuck. Naar de politie durfde ik niet. Ik durfde het niet eens tegen mijn ouders of tweelingzus te zeggen. Als iemand tegen je zin in in je is geweest, schaam je je zo erg. Ik voelde me heel schuldig dat ik dit had laten gebeuren. Dat schuldgevoel slaat helemaal nergens op, dat vind ik heel belangrijk om te benadrukken. Wij vrouwen zijn al snel geneigd te denken dat we medeplichtig zijn door de manier waarop we ons kleden of omdat we denken dat we te uitdagend zijn geweest. Dat is complete bullshit."

Lees ook: Tess Milne onthult geslacht baby

Blijf van mijn lijf

"Mijn manier om met crisissen om te gaan is: toughen up. Ik sta hierboven, ik ben geen slachtoffer, ik ben supersterk en ik ga dit met mijn mental power weg-domineren. Ik ging heel veel uit om alles weg te feesten, en ik begon slecht voor mezelf te zorgen; ik zat zelfs tegen een eetstoornis aan. Na een jaar zag mijn tweelingzus dat het echt niet meer ging en ze vroeg: ‘Wat is er met jou aan de hand? Je gedraagt je zo vreemd.’ Toen ben ik heel hard gaan huilen en alles is er uitgekomen."

"Ik zou iedereen die hetzelfde heeft meegemaakt, willen adviseren om meteen professionele hulp te zoeken. Ik heb jaren van mijn leven verspild doordat ik dat niet deed en dacht dat ik het zelf wel kon verwerken. Pas twee jaar geleden ben ik er serieus mee gaan dealen. Ik weet zeker dat er heel veel vrouwen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Die hier niet over praten, omdat hun eigen vriend over grenzen is gegaan en ze denken dat het ‘normaal’ is. Dankzij de #Metoo-beweging is er meer openheid, maar we zijn er nog niet. We hoeven het geen #Metoo te noemen. Noem het gewoon: blijf van mijn fucking lijf af!"

Het hele artikel lees je in de nieuwe Grazia, die vanaf morgen in de winkel ligt.

Tekst: Jill Waas

Laatste nieuws