/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgrazia%2Fgrazia%2F2019%2F06%2Fistock-1006792934.jpg "Wake up call: 'Ik wil meer van het leven maken dan mijn moeder'")
"Ik was negen toen mijn ouders gingen scheiden. Het was geen verrassing, ik had ze vaak ruzie horen maken. Zo hard dat ik er niet van kon slapen en samen met mijn zusje boven aan de trap zat te wachten tot het voorbij was. Ik voelde me dan ook opgelucht toen mijn vader vertrok. Maar mijn moeder was ontroostbaar. Hoe vaak ze zich ook had geërgerd aan mijn vader, kennelijk kon ze toch niet op eigen benen staan. Elke dag als ik uit school kwam, zat ze te huilen op de bank. Ze kon zich er maar niet overheen zetten. Dat mijn vader wel zijn leven oppikte, een nieuwe vrouw vond en zelfs zijn best deed om een betere band met mij en mijn zusje te krijgen, maakte het voor haar nog erger. Wat was ik blij toen ik het huis uit ging. Eindelijk vrij. En ik zou iets mooiers van mijn leven maken dan mijn moeder, zoveel was zeker!"
Destructief patroon
"Toen ik twee jaar geleden dertig werd, moest ik onder ogen zien dat ik meer op mijn moeder leek dan ik wilde. Ik had een kantoorbaan waar ik al tijden met tegenzin naartoe ging en ook met mijn vriend ging het niet goed. Hij hield weinig rekening met mij en was veel weg met vrienden. In mijn hart was ik woedend op hem, ik voelde me niet gezien. Maar het uit maken, dat deed ik niet. We woonden samen; waar moest ik heen? En zou ik nog wel iemand anders vinden? Mijn verstand zei: natuurlijk wel, je bent nog maar dertig. Toch kwam ik niet in actie.
Alles veranderde toen een vriendin me mee nam naar een event met het thema ‘Een leuker leven kun je leren’. Of ik kan beter zeggen dat ze me dwong. Ze vond me zó in de slachtofferrol zitten. ‘Wie weet doet het je goed.’ Ik zei alleen ja omdat ik haar gezeur zat was, niet omdat ik het zag zitten. Stiekem zou ik ook wel willen stralen zoals zij. Maar wanneer ze me vertelde dat ze elke ochtend, nog voor het ontbijt, als een blij ei op het nummer Happy danste, om de dag goed te beginnen, werd ik niet goed. Dat was niets voor mij met mijn ochtendhumeur."
Slachtofferrol
"Met grote terughoudendheid ging ik dan ook mee naar het event ‘Droom, Leef, Geniet!’, dat mijn leven in twee dagen moest veranderen. Ik had er zo weinig vertrouwen in dat ik op de ochtend zelf nog overwoog om in bed te blijven liggen. Maar ik ben gegaan en het is, tot mijn grote verbazing, inderdaad het startschot voor een totale metamorfose geweest. Ik ontdekte daar wat een negatieve bril ik op had. Dat ik continu maar tegen mezelf zei wat er niet goed was – niet aan mijn leven en niet aan mezelf. Wat ik dan wél wilde, daar had ik geen enkel beeld van. Hoe kun je er komen, was de terechte vraag, als je niet eens weet waar je naartoe wilt?
Ik besefte dat ik net zo’n slachtofferrol aannam als mijn moeder vroeger. Zou ik niet meer van het leven maken? Ja! Waarom dééd ik dat dat niet? Met het voorbeeld van mijn moeder op mijn netvlies had ik weinig tools. Dus zo gek was het nou ook weer niet dat ik vastzat in een destructief patroon. Maar daar hoefde ik me niet bij neer te leggen. Wat ben ik mijn vriendin, dat gekke blije ei, dankbaar dat ze me dat weekend heeft meegesleept. Want mijn ogen zijn daar echt geopend. Als ik wilde dat mijn leven veranderde, moest ik niet vol zelfmedelijden gaan zitten wachten, maar actief iets dóen."
Vrolijke ringtone
"Natuurlijk is dat niet van het een op het andere moment gegaan. Ik ben cursussen gaan volgen op het vlak van persoonlijke ontwikkeling, zoals neurolinguïstisch programmeren en persoonlijk leiderschap. Veel leuker dan te gaan zitten graven bij een psycholoog en nog veel nuttiger ook. En wat heeft het me veel opgeleverd! Ik heb mijn vriend gedumpt en ben vele malen gelukkiger nu ik alleen ben. Scharrels genoeg, maar nog even niets voor vast. Ik steek mijn energie liever in mijn werk.
Ik heb ontslag genomen en ben mijn eigen bedrijf gestart. Daar wil ik een groot succes van maken. En dat gaat me lukken ook, zo prent ik mezelf elke dag in. Ik sport veel, ben eindelijk zo slank als ik altijd al wilde zijn en sta veel positiever in het leven. Wat ben ik daar trots op. Want ik heb het helemaal zélf gedaan! Of ik nu ook dans, nog voor het ontbijt? No way. Ik hou nog altijd van een langzame opstart. Wel heb ik een vrolijke ringtone op mijn telefoon, zodat ik tijdens mijn drukke bezigheden op een leuke manier word gestoord."
Tekst: Lydia van Derweide Beeld: IStock