/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fgrazia%2Fgrazia%2F2019%2F07%2Fzomer_2.jpg "De oppositie: 'De zomer ís helemaal niet leuk'")
Terwijl het gros van Nederland reikhalzend uitkijkt naar de zomer, is Rosanne Agema-Bos (28) blij als het weer herfst wordt. “Park, strand, terras... Ik krijg er acuut een depressie van.”
Kortsluiting
"Vreselijk. Een ander woord heb ik niet voor de zomer. Het begint al met de weerman op tv die aankondigt dat het mooi weer wordt. Hoe hij het heeft over dat de zomer in aantocht is en dat we weer lekker met zijn allen naar buiten kunnen om een terrasje te pakken: opgewonden alsof hij net een vijfsterren-droomvakantie naar het paradijs heeft gewonnen. Waarom kan hij niet gewoon normaal meedelen wat de temperatuur gaat zijn en of er kans op regen is? Hetzelfde geldt voor de rest van de wereld. Het lijkt wel alsof iedereen kortsluiting in zijn hoofd krijgt zodra het richting juni gaat. Man, vrouw, jong, oud: allemaal hebben ze opeens de kolder in de kop. Mensen zijn plotseling extreem blij en opgetogen, hullen zich in kleding die ze normaal nooit aan hebben en trekken er als kuddedieren op uit naar park, strand of terras. Om daar, zogenaamd gezellig, met zijn allen te barbecueën en stokbrood met huzarensalade te eten. Ik krijg er spontaan een zomerdepressie van.”
Chagrijnig en moe
“Het begint al met de hitte die ik afschuwelijk vind. Die slaat me volledig lam, zodanig dat ik niets meer kan en nergens meer zin in heb. Dus terwijl ik strontchagrijnig met de gordijnen dicht binnen voor de ventilator hang – de enige manier om het draaglijk te maken – zitten al mijn vrienden in het park vrolijk te zijn. Natuurlijk vragen ze of ik ook kom, maar omdat ik het niet trek buiten bedank ik. Dat ik vanwege de warmte en omdat het zo tergend lang licht blijft ’s avonds niet slaap, maakt mijn humeur er niet beter op. Ik lig uren te woelen om, net nadat ik eindelijk ben ingeslapen, alweer te worden door de zon die me eens even lekker mijn bed uit begint te branden."
"En dan al die toestanden op de terrassen. Daar kan ik dus ook helemaal niets mee. Ik bedoel: wat is er leuk aan opgepropt op een paar vierkante meter stoep aan een drukke straat in een oncomfortabele stoel een drankje te drinken? Laat staan een maaltijd te nuttigen terwijl degenen naast je hun sigarettenrook in je gezicht blazen. De knusheid van binnen maakt een café toch juist gezellig? De Italiaanse sfeer van een pizzarestaurant is voor mij de charme van uit eten gaan. En dan de buren die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in de tuin zitten. Ze mogen van mij hoor, maar dat idee van verplicht buiten zijn stoort me ontzettend. Ik heb gewoon het gevoel dat het me van alle kanten wordt opgedrongen om blij te zijn met de zomer en alles wat daarbij komt kijken, zonder dat ik daar zelf een keus in heb. En dat irriteert me mateloos.”
Onder de deken op de bank
“Als je nu denkt dat ik alleen maar over alles klaag, dan is dat toch echt niet zo. Want op de herfst, winter en lente ben ik wel dol. Vooral op de herfst, dat is mijn lievelingsseizoen. Niet alleen omdat het betekent dat na een lange, verschrikkelijke zomer de temperatuur zakt, ik weer kan ademhalen en naar buiten kan zonder gek te worden, en mensen weer een beetje normaal gaan doen. Maar ook omdat ik dan eindelijk mijn normale kleren, de kleren waar ik van hou, weer eens aan kan. Heerlijk om me in een lekker warme trui en jas te hijsen. Of met dikke sokken en pantoffels onder een dekentje op de bank te kruipen: dat is helemaal mijn idee van gezelligheid. Sneeuw, wind en regen deren me allemaal totaal niet, en Sinterklaas en de kerstdagen vind ik superleuk."
"Ook word ik er heel blij van dat de dag opnieuw uit een lichte overdag en een donkere avond bestaat. Dus terwijl anderen steunen en kreunen over het weer en balen dat ze met lichten aan naar hun werk moeten rijden, denk ik alleen maar: Nu is het jullie tijd om chagrijnig te zijn en mijn tijd voor vrolijkheid. Hetzelfde onbegrip waarop ik in de zomer stuit, ervaren jullie nu als ik zeg hoe fantastisch ik de winter vind. En al met al heb ik het dan nog niet eens zo slecht. Want met de lente erbij, die ik ook heel oké vind als het niet te warm is, heb ik drie seizoenen van het jaar waarin ik me goed voel. En niet alleen maar een zomer waarin ik op allerlei manieren opeens verplicht los moet.”
Overzomeren
“Maar goed, dat neemt niet weg dat ik er elk jaar weer ontzettend tegen opzie. Met dagen waar geen eind aan komt omdat ik er werkelijk niets aan vind, lijkt het alsof die hele zomerperiode langer duurt dan de drie seizoenen bij elkaar waarvan ik wel geniet. Bovendien is het niet leuk om niet mee te doen aan alles waar je vrienden wel plezier aan beleven. Ik heb constant het idee dat er iets van me wordt verwacht wat ik niet kan waarmaken, en dat voelt niet fijn. In die tijd mis ook een band met mensen. Wat dat betreft zijn die maanden voor mij puur overleven, en ik heb er dan ook weleens serieus over nagedacht om te emigreren naar een land waar ze geen echte zomers hebben. Maar omdat ik op zich niet uit Nederland weg wil, is dat toch een beetje te ingrijpend. Wat me ideaal lijkt, is een vakantiehuisje ergens op een plek waar het weer in juli en augustus meer op mijn voorkeuren aansluit. Zodat ik de Nederlandse zomer kan overslaan, net zoals veel anderen de Nederlandse winter overslaan door in Spanje te gaan zitten. Overzomeren dus eigenlijk, en als dat zou kunnen zou ik het meteen doen. Tot die droom werkelijkheid wordt – hopelijk ooit – duim ik gewoon hard dat we dit jaar een heel, heel, heel slechte zomer krijgen.”
Tekst: Carlijn Simons Beeld: iStock