Naam: Iris (31) | Relatie: getrouwd | Beroep: Reiki-behandelaar
"Op de dag dat we twee jaar samen waren, kreeg ik van Maarten een Cartier-horloge. Ik droeg het met trots. Zelf had ik als receptioniste een karig salaris, maar Maarten is advocaat en claimde dat hij het geld prima kon missen. Hij genoot ervan mij te zien shinen, en gaf me daarom met kerst ook nog Chanel-oorbellen. Het jaar erop kreeg ik een ring met diamanten. Maarten had er vijfduizend euro voor betaald, zag ik op de weggemoffelde bon. Ik voelde me behoorlijk opgelaten. Konden we van dat geld niet beter op vakantie gaan?"
Grote leugen
"Maarten wuifde alles weg. Ik was zijn prinses en was het waard om verwend te worden. Bovendien had hij iets goed te maken, want voor een cliënt met veel buiten- lands vastgoed moest hij binnenkort veel op reis. Ik accepteerde schoorvoetend. Al was een bos bloemen prima geweest, ik voelde me toch gevleid. Dat veranderde toen ik via Facebook een bericht kreeg van ene Merel. Of ik wist dat mijn vriend al een half jaar een affaire met haar had? Maarten had haar verteld dat wij een open relatie hadden, en ze wilde dat controleren voor ze met hem op vakantie vertrok. Mijn organen leken te veranderen in ijzer, zo log en gevoelloos voelde ik me. Maarten ontkende eerst alles, tot ik hem een paar screenshots van gesprekken tussen hem en Merel onder zijn neus duwde. Er was geen nieuwe cliënt waarvoor hij op reis moest. Hij wilde met Merel weg. Het horloge was uit liefde gegeven, maar de oorbellen en ring had hij gekocht om zijn geweten te sussen."
Reiki-cursus
"Diezelfde week nog vond ik via een vriendin een prachtige studio en verhuisde ik. Dat ik daarvoor 90 kilometer verderop terecht kwam en mijn baan moest opzeggen, vond ik geen probleem. Na al het heftige verdriet zag ik enkel kansen. Om bij te komen, reisde ik van mijn spaargeld naar Japan. Ik kwam er in aanraking met Reiki, wat ik geweldig vond. Uiteindelijk bleef ik twee maanden langer dan gepland. Mijn spaargeld was op, maar ik had na diverse Reiki-trainingen weer zin in de toekomst. Eenmaal thuis begon ik een Reiki-studio, maar zonder spaargeld en met weinig inkomsten zat ik continu financieel krap. Toen ik in de krant las dat de goudprijs sky-high was, zag ik mijn uitweg. Als ik nu eens die dure sieraden van Maarten verkocht? Ik verzamelde mijn sieraden en ging naar een goudhandel in Amsterdam. Alles werd gewogen en bekeken. Ik kreeg 1800 euro terug voor de ring: een schijntje! Maar ik droeg hem toch nooit meer, en knikte. En als ik de broche erbij deed die van mijn oma was geweest? En de Chanel-oorbellen, het Cartier-horloge, een vergeten ringetje, en de spuuglelijke gouden hanger met een Edelweissbloem die ik op mijn communie van mijn ouders had gekregen? Met een vette envelop ging ik naar buiten. Ik was tevreden. Weg was weg. Sieraden hoorden bij de energie van mijn vorige leven; een leven waarin ik maar half zo wijs was nu ik de symboliek en kracht van Japanse theeceremoniën en Reiki begreep."
Spijt
"Ik was zuinig op mijn geld en redde mezelf prima. Steeds meer mensen vonden de weg naar mijn behandelkamer. Ik was trots op mezelf. Maar toen stierf mijn opa, degene die mij de broche van mijn oma had geschonken. Ik bleek vernoemd in hun testament, en erfde het absurde bedrag van vier ton. Meteen verhuisde ik naar een prachtige twee-onder-een-kapwoning met studio aan huis, en mijn klanten verhuisden gelukkig mee. Ik ontmoette vrij snel daarna een geweldige man, met wie ik na anderhalf jaar trouwde. En ik werd zwanger. Ik besefte dat mijn oma en opa nooit zouden zien hoe gelukkig ik was, mede dankzij hun geld. En als ik een dochter kreeg, zou ik haar dan oma’s broche niet graag doorgeven? Mijn geweten speelde op, en ik realiseerde me wat ik had gedaan. Maartens juwelen kunnen me niet schelen, maar waarom had ik zo impulsief mijn erfstukken verpatst? En dat voor een paar honderd euro extra. Ik kon mijn haren wel uit mijn hoofd trekken. Al mijn aandenkens aan mijn grootouders en communie zijn weg en komen nooit meer terug omdat alles allang is omgesmolten. Ik zou het tienvoudige betalen om mijn juwelen terug te krijgen. Nu moet ik verder met immense spijt die maar niet wil slijten. Ik heb mijn ziel verkocht aan de juwelier."
Tekst: Eveline Karman, Beeld: iStock