Hij is bloedjepopulair aan het worden: de menstruatiecup. Grazia’s Rhijja Jansen testte ’m.
Bloodsisters
"Mijn tampons en ik waren altijd bloodsisters for life. Tot ik jaren geleden in een Facebookgroep vrouwen zag praten over hoe amazing een menstruatiecup wel niet was. Mijn wenkbrauwen gingen van lichte walging omhoog. Wat is er nou fijn aan een rubberen cup in je vagijn, die als een minitank je bloed opvangt? Krijg je dan een bloedbad als je ’m eruit frommelt? En hoe doe je zoiets in vredesnaam op het toilet van je werk? Maar de vrouwen tackelden vol vuur mijn twijfels: ‘Je voelt er niks van als je ’m in hebt’, ‘Het wordt heus geen bloedbad’, ‘Je kunt hem de hele dag in houden’. Er zijn nog meer voordelen: de menstruatiecups gaan verspilling tegen, want een vrouw verbruikt in haar leven ongeveer 10.000 tampons, wat neerkomt op zo’n 60 kilo afval."
Goedkoper
"En dan hebben we nog de geldkwestie. Uit recent onderzoek dat in het Britse medische tijdschrift The Lancet werd gepresenteerd, blijkt dat het gebruik van een menstruatiecup elke tien jaar 5-7% kost van wat je anders aan maandverband en tampons had uitgegeven. Als oerhollandse vrek klonk dit me als muziek in de oren. En daarbij: zoveel leuke en hippe vrouwen die zweren bij zo’n rubberen unit in de vagina, dat voelde als een clubje waar ik bij wilde horen."
Fiasco
"Dus ik bestelde online een vrolijke paarse cup. Wat volgde was één groot fiasco. Een menstruatiecup moet je opgevouwen inbrengen. Als hij op zijn plek zit, hoort hij uit te klappen, zodat hij je bloed kan opvangen. Maar daar begon het probleem: eenmaal binnen klapte het ding niet uit. Toen ik dat uiteindelijk wél voor elkaar kreeg, had de cup zich vacuüm gezogen aan mijn binnenste, waardoor ik hem er met veel pijn en moeite weer uit kreeg. Als klap op de vuurpijl kreeg ik er een vaginale schimmel achteraan. Blijkbaar was mijn vrouwelijke flora niet gewend aan dit soort rubber. Poging nummer één draait uit op een groot fiasco, en ik schoof er bij mijn eerstvolgende menstruatie weer een tampon in."
Geen succes
"Ik ben niet de enige met een slechte eerste cup-ervaring. In de Facebookgroepen lees ik over vrouwen die vijf cups verslijten voor ze de juiste vinden. Voor elke vrouw is er een specifieke cup, vertelt online marketeer Nynke Kloppenburg (30): “Als je sterke bekkenbodemspieren hebt, kun je beter geen zachte cup kiezen. Want die klapt minder makkelijk uit. Ik raad ook altijd af om een goedkope cup via bijvoorbeeld AliExpress te kopen, want dat materiaal is vaak te slap én onbetrouwbaar. Het is altijd even zoeken en doorzetten voor je de menstruatiecup kunt omarmen.” Om het vrouwen gemakkelijker te maken, lanceerde ze de website Cupkiezer.nl. Hier vind je een test die je naar de juiste cup leidt. “In Nederland zijn menstruatiecups op dit moment razend populair, want duurzaamheid is hartstikke hip”, vertelt Nynke. “Fabrikanten spelen hier slim op in door bijna elke maand een nieuwe cup op de markt te brengen. Maar het is lastig om de juiste te vinden. In de test van Cupkiezer zijn 75 verschillende cups opgenomen.”
Keuring uitgeklapt
"Haar woorden zetten me aan het denken. Dus eigenlijk was het doodnormaal dat mijn eerste cup geen schot in de roos was. Ik had gewoon even moeten doorzetten. Ik raap mijn moed bij elkaar en doe de test op Cupkiezer.nl. De vragen gaan over hoe oud ik ben, hoe diep mijn baarmoedermond zit, hoe erg ongesteld ik word en hoe sterk mijn bekkenbodemspieren zijn. Uiteindelijk krijg ik drie geschikte cups gepresenteerd en ik bestel de Me Luna Classic Shorty Medium, in vrolijk paars met een steeltje. Je kunt de cup op verschillende manieren vouwen, om hem naar binnen te brengen. Bijvoorbeeld de 7-vouw, de C-vouw, de diamantvouw of de zogenaamde punch down. Ik ben nooit goed in origami geweest en ik besluit om een zelfgemaakte zigzagvouw te maken, wat volgens mij de meeste kans van uitklappen in mijn binnenste heeft. Ik breng de cup naar binnen, doe een paar squats en lunges, check hoe het ding daarop reageert en… voel dat de cup keurig is uitgeklapt, precies zoals ik hoopte! De hele onderneming heeft nog geen vijf minuten geduurd. Een paar uur later twijfel ik een beetje: voel ik ’m nou wel of niet? Als ik op de fiets zit en het steeltje gemeen in mijn zadel priemt, weet ik het zeker: ik voel hem wel. Die ga ik er later afknippen, besluit ik als een volleerde cupdiva."
Zuignap
"Eenmaal thuis krijg ik de cup er redelijk makkelijk uit. Ik spoel ’m af en doe hem weer vol goede moed in voor de nacht. De volgende ochtend constateer ik opgelucht dat ik de cup echt, echt niet voel. Als ik hem met een slaperig hoofd eruit wil halen, snap ik waarom: het ding is kilometers omhoog geschoven in mijn vagina, waardoor ik amper meer bij het steeltje kan, laat staan dat ik hem eruit kan trekken. Rustig blijven Rhijja, sus ik mezelf. Gewoon even rondlopen en de zwaartekracht zijn werk laten doen. Ik loop rond. Ik probeer de cup eruit te persen door te doen alsof ik poep. Mijn paarse Me Luna piept een klein stukje naar beneden, waardoor ik bij het steeltje kan. Maar nog steeds is er geen beweging in het vacuüm gezogen ding te krijgen."
Paniek
"De paniek begint lichtelijk toe te slaan en ik krijg visioenen van mijn cup die als zuignap op mijn longen zit. “Dat is niet mogelijk”, zegt Nynke van Cupkiezer droogjes, als ik haar bel voor advies. “Hij gaat nergens heen, probeer kalm te blijven. Anders span je je spieren aan, waardoor het helemaal niet lukt. Niet opgeven, hoor. Iedereen moet in het begin even uitvogelen hoe je de cup inbrengt en eruit haalt.” Ze adviseert me om onder de douche te gaan staan, zodat ik meer ontspan en met een been tegen de muur een nieuwe poging kan doen. Even later sta ik als een acrobaat in de douche, terwijl ik met mijn ene hand aan het steeltje trek, en met mijn andere het vacuüm probeer te verbreken door de cup in te duwen of bij de rand te komen. Maar het lukt niet. Ik kom er amper bij en het ding zit muurvast. De tranen springen in mijn ogen. Straks zit ik met mijn benen gespreid bij de huisarts om mijn cup te laten verwijderen. Die gedachte maakt dat ik als een maniak de cup probeer los te krijgen. Ik probeer het op àlle manieren: gehurkt, op mijn knieën, liggend in bed en op de wc waar ik uit alle macht een drol probeer te produceren in de hoop dat mijn cup dan meekomt. Als ik uiteindelijk wanhopig met een lepel in mijn hand sta om in mijn vagina te steken, zodat ik de cup eruit kan wippen, spreek ik mezelf streng toe: je cup gaat nergens heen, je moet kalmeren."
Bingo
"Ik kruip achter mijn laptop en zoek op YouTube naar tutorials hoe je je cup eruit krijgt. Ik beland bij een meisje dat vertelt dat je de onderkant moet inknijpen om het vacuüm te verbreken. Heb ik al gedaan, werkt niet. En dan zegt ze dat ze de cup al knijpende heen en weer wrikt… BINGO! Die had ik nog niet geprobeerd. Ik knijp, wrik, en met een zuchtje laat de cup me los. Ik ben weer een trauma rijker. Maar ik blijf het proberen. Zodat ik straks eindelijk bij die CupClub kan horen."
Beeld: iStock
