Pippi van Ommen (23) werd vorige maand twee keer opgepakt bij de veelbesproken blokkades van Extinction Rebellion. Toch is ze vastbesloten om door te strijden. “Schreeuwen werkt niet, we willen juist het gesprek aangaan.”
Huidige klimaatsituatie
Extinction Rebellion (XR, red.) is in 2018 in Londen opgestart, en al snel spotte Pippi van Ommen de organisatie via Instagram. “De beweging en hun acties spraken me erg aan, omdat ik door mijn studie Internationaal Land en Waterbeheer aan de Universiteit in Wageningen weet hoe ernstig de huidige klimaat- situatie is en wat de gevolgen zijn. Zo hoop ik ooit mijn toekomstige kinderen op te laten groeien in Amsterdam. Maar zoals het er nu naar uitziet, is dat door de snel stijgende zeespiegel onmogelijk. Daarbij heb ik tijdens mijn stage begin dit jaar bij een activistische organisatie in de Filipijnen geleerd hoeveel risico’s activisten wereldwijd eigenlijk lopen. In dat land worden de meeste moorden op milieuactivisten gepleegd. Shocking! Eenmaal terug in Nederland, voelde ik heel sterk: hier wil ik me in storten en mijn steentje aan bijdragen.” Pippi werd in april van dit jaar lid en is inmiddels ook een van de XR-woordvoerders. “De meeste tijd werk ik op lokaal niveau en zit ik met gemeenten en universiteiten aan tafel om onze drie eisen te bespreken: Eén: vertel de burgers de waarheid over de klimaatcrisis. Twee: doe er nu iets aan en zorg dat de CO2-uitstoot in 2025 is teruggebracht naar nul. En drie: stel een burgerraad in, zodat burgers kunnen meebeslissen.”
In de cel
Verder heeft Pippi in meerdere marsen meegelopen en aan diverse protestacties meegewerkt. Daarvan eindigden de laatste twee begin oktober in Amsterdam voor haar in een politiecel. “Tijdens de blokkade op de Stadhouderkade was de sfeer eigenlijk heel gezellig. Ik stond in het begin als woordvoerder aan de rand en had veel contact met de politie. We maakten zelfs grapjes. Toen ik besloot om ook actief mee te doen, moesten de agenten in eerste instantie lachen. Het was ook vast een grappig gezicht: stond ik net nog met ze te praten, ging ik een even later voor hun voeten liggen.” Het werd alleen iets minder grappig toen Pippi werd opgepakt. De blokkade werd namelijk door de gemeente Amsterdam verboden, omdat ze een doorgaande weg blokkeerden. “Een van dezelfde agenten tilde me op, draaide mijn armen om en nam me vervolgens mee naar een bus, waarmee we naar het bureau werden gebracht.” Uiteindelijk zat Pippi tien uur lang in een cel. “Het frustreerde me nog het meest dat ik zo lang vast moest zitten. Natuurlijk weet ik dat ik de wet heb overtreden, we wisten van te voren dat de Stadhouderskade blokkeren verboden was. Ik heb ook maandenlang goed nagedacht voordat ik besloot dat risico te nemen. Wat ik alleen niet begrijp, is dat wij opgepakt worden terwijl we uit wanhoop burgerlijk ongehoorzaam zijn. Hoe kan ik nou opgesloten worden, terwijl ik om een veilige toekomst vraag voor mij, voor mijn kinderen, voor iedereen?” Tijdens de tweede blokkade, een kleine week later bij de Blauwbrug in Amsterdam, werd Pippi weer gearresteerd. “Dat was helemaal niet mijn bedoeling. Ik had na tien uur wel genoeg van die cel. Ik stond alleen de pers te woord op een plek waar ik niet mocht staan, en werd direct meegenomen. Toen werd het me wel even te veel. Zat ik weer gefrustreerd naar die kale muren te staren.”
Schreeuwers
XR heeft inmiddels organisaties in meer dan honderd landen en de protestacties leveren daadwerkelijk resultaat op. “Het geeft veel media- aandacht en ze hebben er ook aan bijgedragen dat nu in Amsterdam, Groningen en Utrecht de klimaat- noodtoestand is uitgeroepen”, vertelt Pippi. Een van de belangrijkste regels binnen XR is dat er geweldloos wordt geprotesteerd. Voor Pippi erg belangrijk: “Ik vind een actie in Londen waarbij activisten op de trein gingen liggen en er vervolgens vanaf werden getrokken dan ook lastig om te zien. Hier wordt binnen de beweging ook over gesproken, zodat iets soortgelijks in de toekomst kan worden voorkomen.” Iets anders waar de beweging en ook Pippi aan de lopende band mee te maken krijgt, zijn verschillende vooroordelen. “Wat mij irriteert, is als activisten als ‘ongenuanceerde schreeu- wers’ worden omschreven. Ik denk goed na over alles, weet waar ik het over heb en stel juist vragen aan de overheid. Schreeuwen werkt ook niet, natuurlijk niet, we willen daarom juist het gesprek aangaan.”
Tekst: Kim Buitenhuis | Beeld: iStock
