Grazia’s Jill: ‘Uit het niets voelde ik een hand in mijn kruis’

Carnaval: een feest waarbij alles mág en kán, denken sommigen.

Carnaval staat voor de deur, een feest waarbij alles mág en kán, denken sommigen. Grazia’s Jill werd daar de dupe van; ze werd vorig jaar aangerand. ‘Hij greep vol in mijn kruis.’

Broeierige sfeer

"Ik vier mijn hele leven al carnaval en moet altijd lachen om mensen die vragen: ‘Sta je dan vier dagen lang met anderen te tongen?’ Nou nee, voor mij is carnaval een feestje dat bestaat uit wekenlang voorpret hebben over onze outfits, lekker dansen op foute Nederlandstalige muziek en aan de Apfelkorn gaan… Vreemdgaan is niet iets wat daar voor mij en mijn vriendinnen bij hoort. Vorig jaar besloten we op zaterdag naar de binnenstad van Breda te gaan. Een plek die we meestal mijden op die drukste carnavalsdag, omdat dan half Rotterdam naar het Zuiden trekt om eens lekker te scoren. Maar goed, daar hadden wij vast geen last van in onze stamkroeg, waar voornamelijk Bredase incrowd komt. Op de weg vanaf het station merkten we al dat de sfeer anders was dan op andere dagen. Gasten die al dronken uit de trein kwamen en leuzen scandeerden als ‘zuipen’, ‘neuken’ en ‘allemaal hoeren’. Ook in de kroeg was de sfeer irritant broeierig. Ik was meer bezig met handen van mijn kont te bonjouren dan met dansen en feesten. Terwijl vriendin Tina* tegen een dronken gast aan stond te dansen, zochten vriendin Bianca en ik een plekje op het podium om een beetje in de luwte te staan. Na een paar drankjes ontspanden we en begon het feestje toch gezellig op gang te komen. Ik moest zelfs wel lachen om de foute pick-up lines die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Bianca zei dat ze even op zoek ging naar een andere vriendin, en ik verloor haar uit het oog. Ik had al een paar keer een subtiel duwtje gegeven aan een opdringerige gast in Joker-kostuum naast me, in de hoop dat hij van het podium zou gaan. Tot mijn verbazing zag ik dat Tina tegen diezelfde foute gast aan begon te dansen."

Paniek

"Prima, dacht ik nog, dan laat hij mij tenminste met rust. Maar toen ineens, uit het niets, voelde ik een hand in mijn kruis. Hij greep er vol in, en ik schrok zo dat ik bevroor en alleen maar verbaasd naar die vieze grijnzende Joker-kop kon kijken. Ik ben de eerste die roept dat ik iemand een klap voor zijn bek geef als zoiets me overkomt, maar ik herinner me dat ik alleen maar kon uitbrengen: ‘Wat doe je nou?’ Ik weet niet waarom ik bevroor; ik weet alleen dat daarna alles op me afkwam, elk geluid was te hard, chaos in mijn hoofd. De directheid en vanzelfsprekendheid waarmee iemand denkt aan mij te kunnen zitten, voelde zo goor. ‘Moet je er maar niet bijlopen als een blond sletje’, was zijn reactie. Ik stond nog steeds als bevroren toen hij daaraan toevoegde: ‘Je vriendin is een stuk gewilliger.’ Op dat moment werd het zwart voor mijn ogen. Ik voelde alleen maar blinde paniek, en moest naar buiten, meteen! Bianca was ik nog steeds kwijt, dus ik begon te hakkelen tegen Tina dat ik was aangerand en geen lucht kreeg. Ze liep met me mee naar de deur, maar toen ze de enorme rij zag, zei ze: ‘Ga jij maar, want als ik nu naar buiten ga, kom ik niet meer binnen.’ Voor mij voelde dat als een tweede klap… Liet ze me nou alleen? Eenmaal in de frisse lucht overviel het me echt, ben ik heel hard gaan huilen en heb ik compleet overstuur mijn man gebeld, die op een dancefeest aan de andere kant van het land was. Ik ben verdoofd in een taxi gestapt en als een zombie bij Bianca thuis op de bank gaan liggen. Manlief appte m’n twee vriendinnen dat ze meteen naar mij toe moesten gaan. Bianca belde direct toen ze het zag, ze was zich kapot geschrokken. Tina vond het niet nodig om iets te laten horen of naar me toe te komen. Later hoorde ik van Bianca dat ze haar had geprobeerd over te halen om ook te blijven. Ik voelde me vies en dacht alleen maar: liep ik er te uitdagend bij?"

Slap excuus

"Onzin natuurlijk. En al had ik halfnáákt rondgelopen, dan nog moet zo’n gast met zijn poten van mijn lijf blijven. Er spookte van alles door mijn hoofd: Had ik iets gedaan om hem uit te dagen? Nee. Stelde ik me aan? Het was immers maar een hand, en ik droeg een dikke glitter-legging. Ik denk dat veel vrouwen die worden aangerand dit doen: een man maakt een misstap en toch zoek je de schuld bij jezelf. Belachelijk natuurlijk, want niemand heeft het recht om je op zo’n smerige manier te bejegenen. Na dit incident wilde ik eigenlijk geen carnaval meer vieren. Gelukkig haalde Bianca me over om de volgende avond toch mee te gaan – en dat werd een gezellige avond als vanouds zonder ongewenste intimiteiten. En Tina, die stuurde diep in de nacht een slap excuus dat ze waarschijnlijk iets te veel had gedronken. ‘Drank maakt meer kapot dan je lief is’, appte ze. Ja precies, dacht ik: onze vriendschap, waarin we met zulke verschillende normen en waarden staan. Hoe moet je die gore aanranders aan hun verstand brengen dat dit gedrag echt niet kan als je eigen vriendin je niet eens serieus neemt?"

* De naam Tina is gefingeerd.

Tekst: Jill Waas | Beeld: iStock

Laatste nieuws