Wake-up call: 'Door Scientology voel ik me als herboren'

Naam: Stéphanie (40) | Relatie: samenwonend | Beroep: CAD-tekenaar

Grenzen zelf leren ontdekken

"Mijn ouders zijn rasechte hippies. Achter de façade van een betaalde baan en maatpakken zijn ze grote voorstanders van vrijheid en zelfontplooiing. Al op mijn twaalfde mocht ik op stap. Midden in de nacht kwam ik thuis, soms flink aangeschoten. Mijn ouders vonden dat prima. Ik moest mezelf en mijn grenzen immers leren ontdekken. Vanaf mijn vijftiende bezocht ik extreme housefeesten en werd ik vaak stomdronken. Om me heen gebruikten mensen harddrugs, maar ik had het prima naar mijn zin zonder al die troep. Ik kreeg zelfs een afkeer van mensen die me met malende kaken en grote ogen aanspraken. Ik vond het zielig. Op mijn zestiende ging ik samenwonen. Mijn vriend blowde veel en ik vond dat erg interessant. Een joint was onschuldig volgens hem en blowen ontspande me. Ik werd er vrolijk van en kon beter slapen. Mijn vriend verlegde zijn grenzen steeds verder en snoof uiteindelijk ook cocaïne. We spraken af dat hij recreatief zou gebruiken, dus niet door de week en alleen om het weekend. Maar al snel kwam ik erachter dat hij zich niet aan zijn belofte hield. Daarover hadden we enorme ruzies, waarbij ik regelmatig wegliep. Ik trok het niet meer en verbrak de relatie.”

Handen in de lucht

“Ik was sterk anti-harddrugs. Maar ineens werd ik nieuwsgierig: hoe geweldig was cocaïne wel niet dat mijn ex onze relatie daarvoor opgaf? Ik verwachtte dat ik enorm zou afknappen na een eerste poging. Een vriendin gaf me mijn eerste lijntje en leerde me hoe ik ‘bommetjes’ maakte: pure coke in toiletpapier rollen zodat na inslikken het effect groter is. Ik vond het geweldig! Elk moment kwam helder en vriendelijk binnen. Ik kon ineens uren doorfeesten, en dat deed ik dan ook vol enthousiasme. Ik ontdekte XTC, lachgas, truffels en GHB. Mijn moeder vroeg weleens kritisch wat ik écht wilde met mijn leven, maar ik lachte haar weg. Peace and inner happiness was toch haar credo? Vijftien jaar lang was ik een party-animal. Ik feestte continu. In elke kroeg of disco had ik een grote schare vrienden. Ik was echt gelukkig. Op mijn tweeëndertigste overleed een goede vriend van me bijna aan een overdosis. Toen ging ik nadenken. Waar ga ik naartoe als ik dood ben? Waarom ben ik op aarde? Al die tijd had ik gefeest en leefde ik continu met mijn handen juichend in de lucht. Ik had geen idee hoe het echte leven in elkaar zat. Ik voelde diepe spijt. Wat had ik mijn leven verspild! Terwijl mijn vriend afkickte, las ik veel boeken over spiritualiteit en persoonlijke groei. Uiteindelijk kwam ik in contact met Scientology. Ik mocht daar een zogenaamd ‘reinigingsprogramma’ volgen, waarbij ik door zweten letterlijk alle gifstoffen uit mijn lichaam verstootte en een heldere geest zou krijgen. Ik voelde me echt als herboren toen ik het programma volgde. Ik werd nieuwsgierig en verdiepte me in Scientology omdat deze filosofie ervanuit gaat dat het leven een spel is. Dát voelde ik ook zo. Al feestend was mijn leven een spel geworden, een kick om steeds grotere rushes.”

Heldere geest

“Door Scientology is de invulling van dat spel veranderd. Ik weet dat Scientology omstreden is en door sommigen als een sekte wordt gezien. Maar ik voel mij er goed bij en zoek nu mijn thrills niet meer in drugs en houseparty’s, maar in het spel om uit te zoeken wat persoonlijke vrijheid écht is, hoe ik barrières in mijn leven niet meer ontwijk of wegzuip maar overwin, en hoe ik meer uit het leven kan halen. Scientology heeft me een heldere geest gegeven. Ik klom uit mijn oude wereld en ruilde die in voor een nieuwe. Een wereld waarin ik me als veertiger veel beter voel. Drugs heb ik niet meer nodig. Ik vond een fantastische vriend en we hebben een heerlijk huis. Ik heb intens genoten van al het gefeest. Toch miste ik kansen, een carrière, scholing. En diepgang in vriendschappen. Vriendinnen ontwikkelden zich, maakten reizen, kregen een kind of haalden een persoonlijk doel. Ineens was ik bijna veertig en liep ik nog steeds rond in Ibiza-jurkjes en vlechtjes met kralen in mijn haar. Ik had veel gemist. Spijt heb ik niet van mijn wilde jaren, maar als ik het opnieuw mocht doen, vulde ik ze wél anders in. Meer met mate en beleid. Mijn ouders vertrouwden erop dat ik m’n innerlijke kracht zou aanspreken en eigen doelen zou ontdekken. Dat is gelukt. Alles is goed afgelopen. Ik ben dankbaar dat Scientology op mijn pad kwam.”

Tekst: Eveline Karman | Beeld: BSR