Real life: ‘Het geloof is een belangrijke basis in mijn vriendschap met Yolanthe’

Yolanthe's bestie Fitrah aan het woord.

Een toegewijde moslima zijn en tegelijkertijd een modern leven leiden: gaat dat samen? Natuurlijk, zegt Fitrah Umarella (34), de beste vriendin van Yolanthe Cabau. ‘Het geloof is geen belemmering, maar een verrijking.’

Belangrijke basis

Fitrah: “In mijn vriendschap met Yolanthe is ons geloof een belangrijke basis. We raakten op ons achtste bevriend omdat onze familie in dezelfde flat in Amsterdam woonde. We zagen elkaar in ’t portiek en zijn vanuit daar samen de speeltuinen en later de wereld gaan ontdekken. Het maakte niet uit dat Yo uit een katholiek huishouden komt en ik uit een islamitisch. Wat we meteen al gemeen hadden, is dat we allebei in God geloven en allebei veel vragen stellen. Over onze verschillen kunnen we urenlang sparren, dingen aan elkaar uitleggen, en we kijken ook samen filmpjes op YouTube over andere geloven. Yolanthe staat hetzelfde in het leven als ik. Ze zal nooit oordelen, altijd interesse tonen in een ander en diegene willen begrijpen. Toen Xess werd gedoopt, was ik erbij in de kerk. En toen mijn vader overleed, kwam zij ook mee naar de moskee. Zij kijkt er ook niet raar van op als ik mijn gebedskleding aan heb of zeg: ‘Ik ga even naar boven voor mijn gebed’, omdat ze weet dat dit belangrijk voor mij is. Soms is ze zelf even stil en dan zegt ze later: ‘Ik was een gebedje aan het doen.’ We bidden ook weleens samen. Zij doet het Onze Vader voordat zij gaat slapen en ik het openingsvers Al Fatiha, en we zijn daarin zo op elkaar afgestemd dat we allebei beginnen en dan ook tegelijkertijd klaar zijn, dat is wel grappig.”

Open over religie

“Ik kom uit een islamitisch-Moluks gezin, wij zijn al generaties lang moslim. Mijn vader was zo’n 25 jaar imam, dus hij had heel veel kennis over het geloof, die hij op mij en mijn zeven broers en zussen overbracht. Mijn ouders waren heel open over religie. Wij konden alles vragen en zij deden dan altijd hun best om uitleg te geven, ook als de vragen niets met de Islam te maken hadden. Geen hoogmoed hebben is iets wat het geloof ons leert. Er zijn verschillende mensen op de wereld, die verschillende religies aanhangen en iedereen heeft een andere perceptie, een ander level van tolerantie en niveau van intellect. Je mag nooit het gevoel hebben dat je beter bent dan iemand anders of dat jouw geloof beter is. Mijn geloof is altijd mijn basis geweest, en ik heb er nooit over getwijfeld. Tuurlijk zijn er weleens momenten dat het even wat minder op de voorgrond aanwezig is, omdat je hoofd vol zit of invloeden uit de wereld je afleiden. Maar ik zal het altijd weer oppakken, omdat het zo diep in mij zit en het mijn leven ook warmer maakt. In mijn tienertijd ging het al goed samen met uitgaan en leuke dingen doen met vrienden. Ik ben vrij beschermend opge- voed, heb drie broers en een cirkel van neven daaromheen, en op stap gaan was niet iets wat bij ons thuis gestimuleerd werd. Maar ik wilde dat natuurlijk wel, en na heel vaak aandringen, zei mijn vader: ‘Oké, jij wil uitgaan? Ga zien hoe leeg het leven is op de dansvloer.’ Toen ik daar eenmaal stond, begreep ik wat hij bedoelde; het was allemaal niet zo spannend als ik dacht. Daarna ben ik nog wel blijven uitgaan, maar nooit zomaar om los te gaan. Ik drink geen alcohol, rook niet en gebruik geen drugs. Ik ging naar een club met een reden: als iemand daar een verjaardag vierde, mijn broer optrad als MC of als er een leuk feestje was dat bij mijn muzieksmaak paste. Ik ben namelijk een groot muziekliefhebber en gek op oldskool 90’s R&B-muziek, dus daar kon ik dan wel tot laat van genieten. En de volgende ochtend deed ik altijd weer gewoon mijn ochtendgebed.”

Geen hoofddoek

“Ik denk dat mensen vanaf de buitenkant niet snel zullen zien dat ik islamitisch ben. Ik leid een modern leven met een baan bij Stichting De Verre Bergen, die zich inzet voor een beter en sterker Rotterdam. Een hoofddoek draag ik niet. Mijn ouders hebben me geleerd om eerst te streven naar een goed karakter, dat moet mijn bescherming zijn en niet mijn hoofddoek. Hoe gelovig iemand is, kun je wat mij betreft dan ook niet aan iemands uiterlijk zien, of aan het al dan niet dragen van een hoofddoek. Wel bid ik vijf keer per dag. Ja, ook op mijn werk. Dat is geen probleem, alle bedrijven hebben tegenwoordig wel een stilteruimte waar je je even terug kunt trekken. Een ander gaat naar buiten om te roken of een wandeling te maken, ik ga bidden. En als het een keertje niet lukt, haal ik het thuis in. Dat is ook niet erg, God weet dat ik mijn best doe. Mijn gebeden duren twee tot vijf minuten dus eigenlijk zijn ze altijd wel in te passen, ook als ik op reis of met vriendinnen ben."

"Voor mij voelt bidden nooit als een verplichting, ik heb juist het gevoel dat ik iets mis als ik een gebed moet overslaan. De manier waarop wij het gebed doen, door met je voorhoofd de grond te raken, zorgt ervoor dat je energie teruggeeft aan de aarde en de aarde geeft energie aan jou. We leiden zo’n hectisch bestaan, dit zijn eigenlijk de enige vijf rustmomenten op een dag dat je weer kan opladen. Alles daarbuiten gaat altijd over ego: je bent bezig met je werk of andere dingen die je opslokken. Ik verlang naar die dialoog met God en denk: wat fijn dat ik dit heb, dit zijn de momenten dat ik los kan laten. Botsen met het normale leven doet mijn geloof eigenlijk nooit, omdat ik zelf deze keuzes maak. Ik kies ervoor om geen alcohol te drinken of te roken, omdat ik het gebed zuiver wil doen. Het geloof voelt voor mij ook nooit als een belemmering, maar juist als een verrijking en extra verdieping van het leven.”

Vooroordelen

“Op het gebied van liefde verschil ik niet zo veel van leeftijdgenoten. Al zal ik nooit gaan tinderen, ook ben ik niet de persoon om random iedere week met iemand anders af te spreken. Ik spreek pas af als ik het gevoel heb dat de klik er is, iemand het oprecht met mij meent en hopelijk een serieuze intentie heeft. Soms werkt het niet, daar ben ik dan net zo verdrietig over als ieder ander. Maar ik kan tegelijkertijd ook denken: dit is een ervaring en er komt iets beters. God zal altijd alles plannen in mijn voordeel; waarschijnlijk was deze relatie op de lange termijn niet goed voor mij geweest. Incasseren hoort bij het leven, maar het fijne is dat ik ook hierbij weer rust en kalmte kan halen uit het gebed. Natuurlijk moet ik ook weleens dealen met vooroordelen over mijn geloof. Als de Ramadan start, krijg ik vragen als: ‘Is dat dan wel gezond?’ En: ‘Mag je echt geen water drinken?’ Maar ik heb liever dat mensen die vragen gewoon hardop stellen, zodat ik uitleg kan geven en vooroordelen kan wegnemen. Als iemand mij vertelt stellig atheïst te zijn, denk ik wel: wow, what happened – ik vind dat heel heftig. Maar ik zal nooit een oordeel hebben. Ik zal ook nooit proberen om iemand mijn geloof op te dringen, ook hierin heb ik geleerd: live and let live.”

Advies

"Ik geef Yolanthe zeker advies in moeilijke tijden, maar wel altijd vanuit een Islamitische insteek. Ik zal me nooit laten leiden door mijn ego en zeggen: ‘Ik ben het niet eens met wat jij doet.’ Nee, ik denk dan: Wat zou God willen dat ik zeg? En: Wat zou op de langere termijn het beste voor haar zijn? Een goed voorbeeld zijn de problemen tijdens haar huwelijk. Ik kan dan heel makkelijk vanuit mezelf zeggen: ‘Let it go’, omdat ik haar weleens gelukkiger heb gezien. Maar die vriendin ben ik niet. Ik zal eerder vragen: ‘Wat zegt jouw gevoel, waar denk je dat God jou wil hebben?’ Ik ben zelf nog vrijgezel, dus ik vind ook niet dat ik vanuit mijn persoonlijke kader hierin kan adviseren. ‘Het beste is als je dit bespreekt met iemand die zelf ook getrouwd is. Praat met je zus, of met die ene vriendin die dit ook heeft doorgemaakt’, zeg ik dan, en daar luistert ze wel naar. Het nomadebestaan is ook iets wat we delen. Vanuit ons geloof hebben we allebei geleerd dat je niet gehecht moet raken aan één plek of aan het materiële, omdat alles je afgenomen kan worden. We leven waar we ons goed voelen en zoeken elkaar regelmatig op. Ik was recent nog bij Yo in LA om haar 35e verjaardag te vieren. Ik vloog precies tijdens de lockdown, maar ik ben blij dat we dit toch nog samen hebben kunnen beleven. Anderen zullen zoiets misschien als een stresssituatie ervaren, maar ik zie alles als een avontuur, een nieuwe ervaring, dat is ook wat ik dank aan het geloof.”

Tekst: Jill Waas | Beeld: BSR

Laatste nieuws