Naam: Maartje (33) | Relatie: single | Beroep: werkzoekend
Cocaïne
"Lonneke was grappig, zelfverzekerd en brutaal: ik zag in haar de liefde van mijn leven. Ze verzon de meest geweldige dingen om te doen. Spontaan kamperen. Nachtzwemmen. Kitesurfen. Vriendinnen waarschuwden: ze vonden Lonneke wel erg hyper. Maar ik negeerde ze. Na een half jaar daten, trok Lonneke bij me in. Al de tweede dag dat ze bij me woonde, ontdekte ik dat ze cocaïne snoof. Ik schrok me kapot. Was dat de reden van haar uitbundigheid? We spraken af dat Lonneke alleen drugs zou gebruiken bij festivals en één keer per maand, in het weekend. Ze ging akkoord. Toch had ik het gevoel dat ze loog. Maar haar grote pupillen kwamen volgens Lonneke door slaaptekort. Haar geld was op, omdat ze dure laarzen had gekocht. Ik twijfelde, maar ik kon niet hard maken dat ze loog en ik wilde haar niet kwijt.”
Identiteit
“Ondanks haar drugsgebruik hadden we een geweldige tijd. Tot er een verkeersboete op de mat viel. Ik was betrapt op rijden door rood licht. Maar ik had niet eens een rijbewijs. Toen ik Lonneke vroeg of zij hier iets van wist, gaf ze toe dat de boete eigenlijk voor haar was. Ze was aangehouden. Onder invloed van drugs had ze mijn naam opgegeven. Ze wist mijn geboortedatum en adres, en met onze lange blonde haren lijken we best op elkaar. Ik was woedend. Wie doet er nou zoiets? Lonneke smeekte om het voor deze keer te laten gaan en bleef haar excuses aanbieden. Ze zou onmiddellijk de boete overmaken. Ik gaf toe. Ik was dol op haar, ook al was mijn vertrouwen flink geknakt. Maar steeds vaker druppelden de bekeuringen binnen op mijn naam. Lonneke beloofde me dat ze die zou betalen. Volgens haar stond alles nog op mijn naam door de nasleep van die ene keer dat ze had gelogen over haar identiteit. Het was gewoon een administratieve fout.”
Gijzeling
“Toen kwam de dag dat ze apestoned meeging naar mijn ouders. Ik besloot onze relatie direct te beëindigen. Eindelijk waren mijn ogen geopend. De eerste weken na Lonnekes vertrek kwamen er nog steeds verkeersboetes binnen, daarna volgden aanmaningen. Ik stuurde alles braaf door naar Lonnekes nieuwe adres, maar hoorde niets van haar. Tot er op een dag een politiebevel voor mij kwam. Ik werd gezocht wegens openstaande bekeuringen. De rechter had een machtiging voor gijzeling afgegeven. Ik werd in hechtenis genomen als de boetes niet meteen betaald werden. Ik begreep er niets van. Pas toen ik alles uitzocht, kwam ik erachter dat Lonneke stiekem haar auto op mijn naam had gezet. Ze had geen enkele boete betaald, ook geen wegenbelasting. Er was een schuld ontstaan van bijna achtduizend euro. Ik had nooit gereageerd op brieven en daarom greep de rechter in. Meteen zocht ik een advocaat, want ik wist dat het goed mis was. Ik vertelde hem dat ik geen rijbewijs heb en dacht dat toch genoeg bewijs moest zijn dat al die boetes niet van mij konden zijn. Maar er bleek niets aan te doen. De advocaat kon zich enkel hard maken om Lonnekes auto van mijn naam af te krijgen, zodat er geen nieuwe boetes op mijn naam zouden komen.
In de gevangenis
"Voor de rest moest ik op de blaren zitten. Ik kon wel janken. Waarom had ik mijn ex niet aangegeven toen ze haar eerste boete op mij afschoof? Als ik niet zo naïef was geweest, had ik eerder ontdekt wat Lonneke had gedaan. Tot overmaat van ramp werd mijn contract op mijn werk niet verlengd. Spaargeld had ik niet, dus ik had geen enkele mogelijkheid om de boetes per direct te betalen. Omdat ik het niet over mijn hart kon krijgen om alles aan mijn ouders op te biechten, moest ik uiteindelijk wachten tot ik door de politie werd opgehaald. Tegen mijn familie en vrienden vertelde ik dat ik moest bijkomen. Ik ging backpacken in Colombia en had daar slechte wifi. Twee weken zat ik in de gevangenis. Nu ben ik een ex-gedetineerde. Werk vinden, is bijna onmogelijk. Het wrange is dat de boetes nog steeds afbetaald moeten worden. Ik heb een betalingsregeling voor negentig euro per maand, maar dat is een grote hap uit mijn uitkering. Intussen vecht mijn advocaat voor een oplossing. Lonnekes schulden zijn gemaakt op mijn naam en ik heb dat toegelaten. Ik los daarom verder af en solliciteer me suf. Van Lonneke hoorde ik nooit meer iets. Ik zag haar één keer bedelen voor een supermarkt. Ze zag er belabberd uit. Grote wallen onder haar ogen en kilo’s lichter. Ik heb zoveel van Lonneke gehouden, zo in ons geloofd, dat ik veel te veel pikte. Dat was een ongelooflijk dure les.”
Tekst: Eveline Karman | Beeld: iStock
