Vakantieverhalen (verteld door Bo)

Ik had beloofd nog meer over de vakantie te vertellen, maar steeds komt –net als bij die bekende schrijfster, u kent haa...

Ik had beloofd nog meer over de vakantie te vertellen, maar steeds komt –net als bij die bekende schrijfster, u kent haar wel- het dagelijks leven er tussendoor. Dan zijn er weer andere dingen om je mee bezig te houden en om over te schrijven en verdwijnt de vakantie langzaamaan (of super snel eigenlijk) steeds meer naar de achtergrond. De mooie uitzichten, de zon en het heerlijke eten… het lijkt allemaal al weer zo ver weg!

Inmiddels zijn we 4 weken terug. Gelukkig herinneren de foto’s er nog aan. En, leuker nog, Bo heeft het er nog vaak over. Vooral over het zwembad en de glijbanen. Maar ook over de croissantjes (‘Wat vond je het leukst van de vakantie?’ ‘Dat we ’s ochtends croissantjes hadden.’ ‘O…’) en over het lieve baby’tje, het schattige zusje van haar daar opgedoken Spaanse vriendinnetje.

Laatst vroeg ze wanneer we weer gingen verhuizen.
Verhuizen? Ik dacht dat twee keer verhuizen in een jaar tijd wel genoeg was.
‘Zou je wel weer willen verhuizen dan?’ vroeg ik.
‘Ja.’
‘En waar heen dan?’
‘Naar vakantie!’

Nou ja, dat doet dan toch goed. Dat ze 1. Verhuizen niet als iets ergs ervaart, en 2. Een heel leuke vakantie heeft gehad.

Gisteren aan tafel vroeg ze of we in de herfstvakantie weer naar Spanje gingen, maar dan ergens anders in Spanje. Ik verslikte me bijna en zei dat naar Spanje gaan al heel bijzonder is als je dat één keer per jaar kunt doen en dat dat niet altijd zomaar kan. (Ik betrap mezelf er nog steeds op dat ik vaak denk dat als ik niet naar Spanje was gegaan dat ik dan wél een andere fiets had kunnen kopen, maar ja, dat moet ik maar niet doen.)

‘Of als je met Jippe gaat…’ zei ze. Dat had ik namelijk wel eens gezegd, dat ik ook heel graag een keer met Jippe alleen zou willen, buiten de schoolvakanties. Maar ja… geld hè, geld.
‘Ja, en dan ga ik naar oma!’ zei Bo blij.
‘Eh… nou ja, niet als je naar school moet schat, dan kan dat niet.’
Maar ja, op korte termijn zit het er toch ècht niet in.

Hoe dan ook. De verhalen dwalen nog rond hier. Via foto’s en herinneringen. Zo vertelde Bo gisteren aan tafel nog over het zwembad. En over hoe het zou zijn als Jippe daar met mij heen zou gaan.
Ze vertelde zo lief. En die reactie van Jippe. Lief luisteren, maar ook ‘stoer’ meepraten.

Kijk maar…

Laatste nieuws