Ik moet eerlijk zeggen dat het me echt honderd procent meevalt. Het stoppen met roken. Ik weet dat ik ‘nog maar’ op dag vier zit, maar echt, ik dacht dat ik (ja, ik ben nogal dramatisch in gedachten), naakt, koud en vies, huilend op de keukenvloer zou liggen, de haren uit mijn hoofd zou trekken, schreeuwend om een sigaret. Misschien dat ik het daarom echt mee vind vallen 🙂
De megazak spekjes die ik gister heb gekocht is nog altijd megazak spek, net als de zuurtjes. Na de eerste dag (toen ik echt echt echt de snoep nodig had) had ik het snoep dus eigenlijk niet meer nodig. Ik heb nog steeds wel trek in een sigaret hoor, begrijp me niet verkeerd (!!), maar het is vandaag veel makkelijker om als ik trek heb, gewoon te denken ‘Maar ik rook niet meer’, om vervolgens iets anders te gaan doen (koffie drinken, thee drinken, met de jongens spelen, opruimen, etc.) en binnen een paar minuten die sigaret vergeten te zijn! Ik had vanochtend zelfs HELEMAAL geen moeite met het niet-roken van de ochtendsigaret (wat tot nu toe erg moeilijk was). Helemaal geen moeite. Het moment ging gewoon ongemerkt voorbij!
Ik weet niet precies hoe ik het heb gedaan, maar om andere mensen die ook willen stoppen met roken een idee (en inspiratie?) te geven, heb ik even een lijstje gemaakt.
Voor het stoppen
– Het is bij mij niet van de ene dag op de andere gegaan. Ik heb er zeker vier maanden over nagedacht (en dan bedoel ik heel af en toe, een keer per week, niet verder minder gaan roken oid), dat ik dacht ‘Ik moet eigenlijk wel stoppen met roken’
– Het roken begon me steeds meer tegen te staan. Niet MIJN roken, maar het roken van mensen om me heen (overigens vreemden, ik ken verder geen rokers!). Ik vond het walgelijk om rook te ruiken als ik lekker op een terrasje aan de koffie zat, als ik een keertje uit was vond ik het echt heel smerig om in een rokerige bar te staan -ja, dat mag hier nog-, ik vond rokers er vies uitzien. En als ik dat van hen vond, dan moest ik eigenlijk ook wel zo over mezelf denken. Want ik rookte net zo hard mee.
– Toen ik naar de winkel liep om een pakje sigaretten te kopen dacht ik: ‘Misschien nu gewoon eens niet. Wat als ik nou gewoon geen sigaretten koop en gewoon dit pakje oprook en dan stop?’ In plaats van sigaretten, kocht ik snoepjes. Hele vieze snoepjes trouwens (niet bewust). Op een of andere manier duurde het eeuwen voordat dat laatste halve pakje op was, maar na twee dagen was het eindelijk zover.
Het stoppen
Vrijdag
– De eerste dag was niet makkelijk. Ik rookte altijd ieder uur (ik rookte meestal een half of kwart sigaretje). Een uur na het roken van mijn laatste sigaret werd ik een heel klein beetje onrustig, maar het was niet al te erg. Twee uur na het roken van mijn laatste sigaret wist ik van gekheid niet meer wat ik moest doen: ik was aan het springen, lachen, tandenknarsen, manieren aan het bedenken hoe ik toch nicotine binnen kon krijgen. In plaats daarvan at ik een hele zak snoep op, een witte chocoladereep en een pak crackers. Maar het was niet makkelijk, die eerste dag. Ik moet zeggen dat ik ‘stiekem’ (hoewel niet echt stiekem hoor) (en dit is NIET MIJN BESTE MOMENT! Het is zelfs iets om je dood voor te schamen
Schaam me erg
Vergeet dit aub weer na het lezen) iets van vijf keer de asbak heb doorgespit om een peukje op te roken. Het waren maar twee haaltjes ofzo, en ja, ik voelde me net een zwerver en ik schaamde me dood, maar ik moet eerlijk zijn.. Ik vind het nog veel erger om dit met iedereen te delen dan om het te doen zeg maar, maar zoals ik zei: ik wil eerlijk zijn. Misschien heeft iemand er wat aan. Misschien heb ik er wel wat aan dat ik me zo schaam dat dat ervoor zorgt dat ik het NOOIT meer doe.. Zucht..
Zaterdag
– De tweede dag was iets makkelijker. Wat ik echt heel moeilijk vond, was de gewoonte. Normaal rookte ik altijd wanneer ik de hond aan het uitlaten was, wanneer de jongens hun broodje aan het eten waren, ’s ochtends bij de koffie en vlak voor het naar bed gaan. En uiteraard daar tussen ook nog 😉 Maar tijdens die momenten dat het een gewoonte was, kon ik het nu heel moeilijk weerstaan. Ik had mijn portie snoep wel gehad, dus ik heb zeker geen hele zakken opgegeten op deze dag, maar wel een stuk of tien. En ja, nog een paar (misschien vier?) peuken opgerookt. En ja, ik weet hoe erg dat is. Niet qua roken (want het is nog geen hele sigaret geweest in totaal), maar gewoon het idee. Bah. Maar goed, ik heb het nou eenmaal gedaan. Iedere keer wanneer ik daarmee klaar was voelde ik me misselijk en duizelig en dacht ik: ‘Nou, dan weet ik ook weer, dit heeft totaal geen nut en ik hoef het dus niet meer te doen’.
Zondag:
– Op de derde dag plaatste ik mijn blog 🙂 De steun van jullie is echt heel fijn en word ontzettend gewaardeerd! Het was weer eens stukje makkelijker, maar die ‘gewoonte-momenten’ bleven moeilijk. En ik heb drie keer de asbak bezocht, een ’s ochtends na het opstaan, een keer na het avondeten en toen na ruzie met vriendlief.
Maandag:
– Dag vier! En het gaat super! 😀 Nog geen onweerstaanbare drang gehad en dus ook trots om te vermelden dat ik niet naar de asbak ben geweest 🙂 Geen snoep heb gegeten! Wel koffie heb gedronken, en dus een paar van die gewoonte-momenten heb gehad, maar ze gingen gewoon voorbij! Hoera! Het gaat goed!
Het stoppen met roken is te doen! Niet bang zijn, rokers, het is niet zo erg als iedereen zegt dat het is. Ik denk dat ze dat zeggen zodat ze een excuus hebben om weer te beginnen ‘Het was te moeilijk’. Maar het is echt niet zo erg, het is zeker weten te doen en dat nog zonder pleisters en andere hulpmiddelen (alleen snoep voor mij).
Ik hou jullie op de hoogte maar ik twijfel er eigenlijk niet aan dat het me gewoon helemaal gaat lukken en ik vanaf nu een niet-roker ben 😀 Hehe, dat klinkt vreemd 😉
Maar ik ben eigenlijk best trots op mezelf..! 🙂
