Wie mij al een tijdje volgt, weet dat ik Bo lang borstvoeding heb gegeven. Langer dan ik van plan was. Uiteindelijk deed ik het bijna twintig maanden. Ik had het niet zo gepland, het is zo gelopen (ook omdat Bo nooit een flesje heeft geaccepteerd). Van te voren dacht ik vooral ik hoop dat het lukt en wil het dan minstens drie maanden doen, liefst een half jaar, want dat is goed voor je kindje, maar verder dacht ik er eigenlijk nog niet eens zo veel over na.
© Foto: Denise Miltenburg (Jippe aan de borst)
Zo gaat dat dan ook vaak hè? Als je zwanger bent is er op de naam, het kamertje en dat soort zaken na- eigenlijk maar één ding dat je écht bezighoudt: die naderende bevalling. Hoe zou dat in godsnaam gaan? Dáár concentreer je je op. Dat er ook nog een tijd na komt, en wel een véél langere tijd (je hele leven), besef je niet eens zo zeer. Althans dat was mijn ervaring en zo zie ik het vaak ook bij anderen in mijn omgeving.
Veel zwangeren willen best borstvoeding geven, maar verdiepen zich er niet echt in. Een enkele informatiebijeenkomst daargelaten. En toch is dat wel nuttig, ervaarde ik. Zo ging ik toen ik zwanger was van Bo wel al naar bijeenkomsten van de Borstvoedingsgroep. Zelfs Pier ging een keer mee.
En wat ik daar geleerd heb? Nou, hoe je moet aanleggen natuurlijk. Maar dat niet alleen. Ook heel veel over nachtvoedingen, over eten, over
ik weet niet wat. En: dat de wíl om borstvoeding te geven of domweg doorzetten niet het belangrijkste is. Sterker nog, goed geïnformeerd zijn, dáár gaat het om! En om hulp vragen. Want met kapotte tepels maar wat aan blijven hannesen is wel het stomste dat je kunt doen.
Zo was ik blij dat Lida, de engel van de groep zeg maar, mij redde toen ik bij Bo na twee dagen borstvoeding bloedblaren op mijn tepels had. (Ja, daar schrik je van hè? Klinkt enger dan het is hoor -en het ziet er ook enger uit dan het is-, maar toch je zou er spontaan van willen stoppen met het geven van borstvoeding. Wat dan weer absoluut niet nodig is). Ik kon haar smsen, ze belde terug en gaf tips. De volgende dag was het over.
Nou ja, zij, Lida van Ruijven dus, heeft nu een boek geschreven. Als je al meer dan vijfentwintig jaar advies geeft aan aanstaande en jonge ouders, en zelf ook nog moeder bent van vijf kinderen, dan weet je er inmiddels best veel van natuurlijk.
En het gaat niet alleen over borstvoeding hoor. Ook, en vooral, over ouderschap. Op een natuurlijke manier, vanuit je hart. Over het dragen van je kindje. Over samen slapen. De fopspeen. Voedselallergie. Over het zelfvertrouwen van je kind, genieten van het moederschap, de rol van de vader (als vader én als partner), over langer voeden, de komst van een tweede kindje, opvoedsituaties, speelgoedideeën, anticonceptie, vast voedsel. Nou ja, alles wat je zoal tegenkomt dus.
Nieuwsgierig? Lees meer op de site van uitgeverij Akasha. (En nee, ik heb geen aandelen. Sterker nog, ik heb het nog niet eens gelezen )
Die bijeenkomsten waar ik het in het begin over had, zijn trouwens elke maand, steeds bij iemand thuis. Het is voor zoor zwangeren, maar ook voor moeders met een kindje aan de borst. En vaders zijn ook welkom. Behalve Lida is er ook altijd een lactatiekundige bij: Janneke. Morgen is het weer. Opgeven kan bij Lida (070-3520828).
In andere steden heb je overigens vergelijkbare bijeenkomsten. Even zoeken via LLL (La Leche League) of Borstvoeding Natuurlijk. Er bestaan zelfs borstvoedingcafés. Leuk! Jammer dat Den Haag die niet heeft.
En nee, ik ben niet van de borstvoedingsmaffia, zoals het wel eens genoemd wordt. En je hoeft je kind ook niet áltijd te dragen of héél lang borstvoeding te geven om er iets aan te hebben. Aan zon bijeenkomst of aan dit boek. Denk ik. Net zo min als je altijd maar moet doen wat het consultatiebureau zegt.
Ach, iedereen moet gewoon zijn eigen weg volgen. Die dingen meepikken waar je wat aan denkt te hebben. Zo deed (en doe) ik dat ook. En door ervaring leer je. Zo doe ik sommige dingen bij Jippe nu weer heel anders dan bij Bo
