Milf

De eerste keer dat ik het woord ‘Milf’ hoorde, dacht ik dat we het om een soort sprookjesfiguur ging. Een 'milf' was va...


De eerste keer dat ik het woord ‘Milf’ hoorde, dacht ik dat we het om een soort sprookjesfiguur ging
.

Een ‘milf’ was vast een gemuteerde Elf uit Middle-earth, met schattige puntoortjes en een ondeugend snoetje. Toen buurvrouw C. me later echter uit de droom hielp (‘Sprookjesfiguur? ’t Is maar wat je daaronder verstaat!) was ik best geschokt. Dat we voor zoiets überhaupt een benaming (nodig) hebben!

Zo heel af en toe duikt het woord ergens op. Valt mijn oog erop, hoor ik er iemand over. Niet te vaak natuurlijk want ik woon in een nette buurt en mijn kinderen gaan naar een nette school en volgens mij wordt er hier niet zo Milfig gedacht. Of het wordt wel gedacht maar niet gezegd, dat kan natuurlijk ook.

In Amsterdam, zo bleek gisteravond maar weer, zijn ze wat directer. Tot mijn verbazing werd vriendin F. en mij tijdens onze wandeltocht van restaurant naar trein twee keer Milf toegeroepen. (Ik neem tenminste aan dat het woord “Milfies!” ook aan de Milf verwant is.) Daar stond ik toch wel even van te kijken.

“Jee,” zei ik, “is dat nou een eigenlijk een compliment, of een grove belediging? Ik bedoel, als je het vertaalt en hardop uitspreekt klinkt het nogal banaal. Niet iets wat je zomaar over straat schalt.”
“Ik heb niet eens kínderen,” mopperde F.
“Aan de andere kant, het klinkt niet slecht. En het is wel leuk om te weten dat je kennelijk desirable bent.”
“Dat is ook weer zo,” zei F. alweer iets opgewekter. “Ik heb dan wel geen kinderen, maar ik had ze kunnen hebben.”
“Tegen jou moeten ze eigenlijk gewoon ilf roepen,” opperde ik, “en waarom is er niet zoiets als een filf nu we het er toch over hebben?”
“O, ken jij dan een filf?”
“Eerlijk antwoord? Of politiek correct?”

Afijn. Om een lang verhaal kort te maken, tegen de tijd dat we bij de trein waren had ik besloten dat ik niet beledigd was. Dat het roepen van Milf (of “Milfies!”) vergelijkbaar was met het fluiten van de bouwvakker. Wel gaf ik toe dat ik het woord na een paar wijntjes in Amsterdam waarschijnlijk wat beter kon velen dan thuis op het schoolplein, maar ach, je moest ook niet op alle slakken zout leggen.

Vriendin F. was het helemaal met me eens. En ze zou verder ook niet moeilijk doen over de ‘m’, zei ze. Vond ik echt cool van d’r.

Laatste nieuws