Meat de Kletsen

De Kletsen hebben weer wat nieuws. Na een vleestechnische oprisping (een jaar of wat geleden) - toen Liz aankondigde (...


De Kletsen hebben weer wat nieuws.

Na een vleestechnische oprisping (een jaar of wat geleden) – toen Liz aankondigde (en ook weer afkondigde) dat ze ‘vegetarischÂ’ was – is het alweer maanden rustig op het vleesfront. Gehaktballen komen en gaan, het vlees suddert en de knakworst knakt er lustig op los.

Maar nu zijn er De Kippen. Oma had ze al – en die zijn toch zo schattig – en nu heeft vriendinnetje M. ze ook; van die leuke kleine krieltjes. En vriendinnetje M. woont (met kippen) om de hoek, wat er toe heeft geleid dat de Kletsen hele dagen door brengen in het kippenhok – broedend op van alles en nog wat – waar ze kennelijk hun ei goed kwijt kunnen. Als ze thuiskomen moet ik het dons uit hun haar plukken.

En zo werd het vleesverhaal ineens weer actueel. Want zo’n onherkenbare gehaktbal, dat was geen probleem (“die is toch al dood” zoals Annabel eens kakelde) maar het idee dat er zo’n schattig krielkipje door de paella gehakt is, daar kan het volk niet mee leven. ’t Was zelfs zo erg dat Annabel bijna in tranen was toen we laatst ‘krieltjes’ aten omdat ze dacht dat de aardappels bij de poelier vandaan kwamen.

En zo komt het dus dat we thuis geen kip meer eten. Althans, de Kletsen eten geen kip. Ik wel. Ik houd er wel rekening mee (we eten sowieso niet elke dag vlees) maar die ene keer dat er ergens kip doorheen zit: jammer dan. Tenminste, dat vind ik. De meiden nemen hun nieuwe levensovertuiging zeer serieus en peuren gewoon net zo lang in hun eten tot het kiploos is.

Zoals gisteravond, toen we Japanse noodles (met kip) aten. Paul kwam thuis op het moment dat we net klaar waren.
“Wat is dat?” vroeg hij verbaasd toen hij de van kipfilet gebouwde iglo’s op de borden van de meisjes zag.
“We eten geen kip,” zei Annabel. “We zijn vegetarisch.”
“Nou,” zei Liz, “we eten alleen geen kip. Of eigenlijk, we eten geen vogels. Dat vinden we zielig.”
“Ja,” knikte Annabel. “We eten ook geen duiven en Tuffy’s. We zijn…”
“Vogeltarisch.”

Vogeltarisch
. Het woord voor 2011 is inmiddels bekend (het is weigerambtenaar geworden). Maar mag ik deze vast aanmelden voor 2012?

Laatste nieuws