Weird. Steeds als ik het woord kinderkapper in wil toetsen maak ik er in de haast kidnerkapper van. Wat dan weer net als kidnapper klinkt. Even met mijn kind naar de kidnapper. Nee, dank je.
Goed, de kapper dus. Speciaal voor kindjes. Leuk. Met autos en zo waar je in kunt zitten. En een motor. En veel speelgoed natuurlijk.
Ik ging er voor het eerst heen, vorige week. Wat ik best een beetje eng vond. Ik hou namelijk zelf niet zo van de kapper. Lees hier maar (als je tijd hebt).
En Jippe is toch al geen fan van water op zijn hoofd of geknip aan zijn lijf. (Zijn nageltjes knip ik nog steeds bij het licht van een Nijntje nachtlampje als hij diep ligt te slapen. Super makkelijk gaat het dan.)
Maar het was gewoon nodig nu. Ook al vond ik zijn lange haar leuk en zag ik laatst weer een foto waardoor ik meteen spijt had dat ik de afspraak had staan, hij werd wel heel vaak voor een meisje aangezien. (Dat papa hem dan vorige week ook nog een T-shirt met bloemen en glitters aantrok helpt dan niet echt, maar goed, dat zien we dan maar door de vingers.)
Ik hou van lang en wil het graag een beetje lang houden, maar er mocht wel iets meer model in. En iets verzorgder. Een echt stoer jongenskapsel zoals een van jullie laatst opperde- hoeft van mij niet per se. Jongens hoeven niet per se stoer te zijn, ook al heeft hij ook wel zijn stoere momenten.
Goed. De afspraak stond dus. Afgelopen donderdag. Ik had het kennelijk zo leuk gebracht compleet van enthousiaste yeah-kreten vergezeld- dat hij de hele ochtend al vroeg wanneer we nou dan toch eindelijk gingen. En ja hoor, het was tijd. Joehoe!
Ik hoef niet bang te zijn voor de kapper, had hij al een paar keer gezegd. Mijn woorden waren dus binnengekomen en hij herhaalde het zelf nog maar eens fijn een paar keer. Dat werkte. Want wat deed hij het goed! Hij koos vrolijk een auto uit (volgens mij zag hij het echt als een dagje uit, een kermisattractie), bleef keurig zitten en gaf geen kick. Geen huiltje, tillen of ik-wil-eruit-je, niks.
Het enige wat hij wel deed was naar beneden kijken, omdat hij anders haartjes in zijn oogjes kreeg. Maar verder liet hij het gewoon gebeuren. Heel fijn! Zelfs van de föhn schrok hij niet.
Hoe vind je het? vroeg de alleraardigste kapster.
Eh
leuk, zei ik. En ik vroeg of er achter nog ietsje meer af kon. Want zo zou misschien niemand het zien, ook al was er een flink stuk af. Ze deed het. Maar eigenlijk valt het nog steeds niet op.
Ze heeft gedaan wat ik vroeg. Er is een stuk af (in zijn nekje wel 10 centimeter!), maar het is nog wel ‘lang’ en het zit iets verzorgder, en frisser, maar echt léuker vond ik het niet, en hipper zeker niet. Ik moest gewoon even wennen misschien. Miste zijn lieve iets krullende lokjes.
Het was jullie ook niet opgevallen volgens mij. In tegenstelling tot toen. De scheerbeurt
Weet je nog?
Helemaal kaal was hij. Iets meer dan een jaar geleden.
Wel gek nog steeds dat hij op zijn eerste best heel blond haar had en nu zo donker!
Mijn eigen kappersbezoek is inmiddels ook al weer 9 maanden geleden.
Na zon, zee, zwembad en wind is het niet meer op zijn mooist. Een stukje eraf en wat licht erin nu de donkere dagen eraan komen zou bést heel leuk zijn. Nou ja, mooi voornemen voor voor het eind van het jaar. 😉
