Help Esther aan een kerstgevoel!

Kerst nadert. Normaal ben ik rond deze tijd van het jaar allang in kerststemming. Dit jaar niet. Het lukt me maar niet o...

Kerst nadert.

Normaal ben ik rond deze tijd van het jaar allang in kerststemming. Dit jaar niet. Het lukt me maar niet om het gevoel van the happiest season te pakken te krijgen. Niet dat ik niet happy ben, ik ben hartstikke happy. Alleen niet op een kerstige manier.

Ik merkte het de afgelopen dagen. Zaterdag hebben we de kerstboom gezet (Lizzy en Annabel hingen alles wat ze mooi vonden aan één kant onderin de kerstboom en noemden dit ‘het mooie hoekje’) en zondag gingen we met het hele gezin de sneeuw in. De sneeuwhallen waren volgehangen met kerstparafernalia en overal klonk kerstmuziek. Er was geen ontkomen aan en toch landde het niet.

Gisterochtend mocht ik in groep drie een kerstverhaal vertellen. Dat was echt fantastisch. De kinderen hingen aan mijn lippen, Lizzy zat te stralen op haar stoeltje (“mijn moeder! míjn moeder!”) en ik was, behangen met kerstversiering, helemaal in mijn element. Het verhaal vertelde zichzelf, de woorden bleven maar komen. Maar het gevoel van kling klokje klingelingeling bleef niet hangen.

Hoe kan dit, vraag ik me af. Hoe kan het dat je het ene jaar wél en het andere jaar gewoon niet in kerststemming komt. Alles zit mee. Het vriest, het is ’s ochtends prachtig buiten, witte laagjes, oranje hemel. En toen ik gisteravond terugfietste na aquarobics zag ik overal lichtjes in de bomen. Ik zei nog tegen Paul dat het misschien een leuk idee was om lichtjes in ons olijfboompje te hangen, misschien dat ik daar een kerstgevoel van zou krijgen.

Misschien ligt het aan de rust. Normaal ben ik rond deze tijd van het jaar at ease. December is geen maand om het onderste uit te kan te halen. December is een maand om rustig het jaar uit te relaxen. Meestal lukt dat. Nu niet. Er gebeurt teveel. Sommige dingen zijn leuk, andere héél leuk maar sommige dingen zijn ook níet leuk. En al die dingen hebben iets gemeen; ze houden me bezig.

Misschien wordt het tijd om al die dingen los te laten. Misschien dat dan het kerstgevoel vanzelf komt. Sta ik ineens sneeuwpopkoekjes te bakken en denk ik plots: “Huh, het ís er!” Neurie ik, zonder er bij na te denken, driving home for christmas van Chris Rea. Misschien dat zoiets helpt. Of zou het wat anders zijn?

Iemand?

Laatste nieuws