Mijn pedicure is ook aromatherapeute.
Nou is mijn ervaring met alternatieve geneeswijzen beperkt, maar als iemand mij wil masseren met een lekkere olie (of een combinatie van oliën) dan heb ik daar natuurlijk geen bezwaar tegen. Sterker nog, als ik ruzie heb met mijn lijf dan is mijn pedicure de eerste die ik bel.
Dus toen dit weekend mijn schouder het begaf wist ik niet hoe snel ik bij haar op de stoep moest staan.
Gelukkig had ze gisteravond een plekje voor me en zo kwam het dat ik met mijn voetjes in een lavendelbadje zat, in afwachting van mijn massage. Terwijl ik vergenoegd met mijn tenen wiebelde lichtte ik mijn klacht toe. Pijnlijke schouder, vermoedelijke ontsteking, stijve nek en verkrampte rug.
Kortom, vatte mijn pedicure mijn verhaal samen je zit in de kreukels.
Niet veel later lag ik in mijn onderbroek op de behandelbank. Ik lag een beetje moeilijk want mijn schouder deed veel pijn. De pedicure liep ondertussen mompelend heen en weer en verzamelde flesjes olie. Een beetje bergamot, hoorde ik haar zeggen. En wat van dit.. en lavendel natuurlijk.
Je gaat me toch niet beheksen hè? vroeg ik toen ze een paar kaarsen aanstak. Het is tenslotte Halloween!
Ze zou met niet beheksen, zei mijn pedicure, terwijl ze voorzichtig mijn schouder inwreef. Maar ze ging wel een ander mens van me maken.
Mijn pedicure zei dat ik een beetje uit balans was. Ze masseerde mijn rug, mijn nek en schouders. Vervolgens vond ze dat ik even moest overstrekken, dat zorgde voor de doorstroming van energie.
Terwijl ze met één hand mijn rug masseerde sloeg ze met haar andere hand mijn been om haar middel en duwde mijn knie in de richting van mijn hoofd.
Het lijkt wel of we aan het sumoworstelen zijn, kreunde ik.
Tja, dit soort momenten laat altijd zich moeilijk uitleggen, grinnikte de pedicure. Want als je tegen iemand zegt: Ik lag gisteren in mijn onderbroek op de bank met de pedicure tussen mijn benen, dan klinkt dat best raar!
Ach, zei ik. Vind je?
