Het is zondag, drie dagen na mijn laatste blogje. En, iets dat ik ook al in die laatste heb genoemd maar wat misschien niemand is opgevallen, ik ben nog steeds zo boos. Echt boos. Continu boos. Boos op alles. En ik weet niet waarom.
Ik heb, als internet fanaat, natuurlijk gegoogled. Maar het enige dat ik kon vinden is adviezen als ’tot tien tellen’. Maar ik ben niet boos dat ik ga schreeuwen of ruzie ga maken. Als er iets is dat die boosheid met me doet is het dat ik er aardiger en rustiger van lijk. Ik glimlach tegen vriendlief terwijl ik eigenlijk hele onaardige dingen denk, ik vraag met een zachte stem of de hond alsjeblieft naar me toe wilt komen terwijl mijn handen tot vuisten gebald zijn, ik stuur vriendlief een smsje dat ik totaal begrijp als hij na zijn werk in de stad wilt blijven en dat dat geen enkel probleem is, terwijl ik dat alleen maar doe omdat ik geen zin heb om hem te zien. Ik schreeuw niet, ik schop niet tegen dingen aan, ik gooi niet, ik voer geen discussies, maar ik glimlach, neurie en knik.
Voordat ik verder ga, wil ik overigens even duidelijk maken dat ik niet boos op de jongens ben! Ook ben ik geen tikkende tijdbom of iets dergelijks 🙂 Geen zorgen dus! Ik moet het alleen even kwijt en ik hoop advies te krijgen.
Ik neem aan dat het maar weer gewoon de stress is, de stress van het papierwerk, de stress van het verhuizen, de stress van alles (van verhuisbedrijven tot tickets tot wat kunnen we verkopen en wat moeten we achter laten, wat moeten we opzeggen, wat is de beste manier om te reizen zodat de jongens niet gek worden, etc) regelen en uitdenken. Dat het dat is waarom ik de hele dag door boos ben en in de ochtend mijn mond niet meer kan open krijgen van het extreme tandenknarsen ’s nachts.
‘Eventjes tijd voor mezelf’ zal denk ik al niet eens meer een oplossing zijn, wat ik nodig heb is twee weken op vakantie op een onbewoond eiland of iets dergelijks. Gister moest ik de pasfoto’s van de jongens ophalen en wat andere dingen regelen en ben ik drie uur in mijn eentje (!!) van huis geweest. Maar qua stress-level maakte dat helemaal niks uit. Vriendlief is vrijdag jarig en dan hebben we een babysitter voor de avond. Maar ik vrees dat dat ook niet gaat helpen en zelfs dingen erger kan maken, omdat ik waarschijnlijk wel iets iets nieuws en onzinnigs vind om boos om te worden. En dat dat er dan wel uitkomt. Ik spreek uit ervaring.
Zucht.
Als iemand tips heeft om van die boosheid af te komen (want ik heb niks om boos op te zijn! Ik voel me al boos om vieze slabbetjes die ik dan weer helemaal schoon moet maken omdat vriendlief dat niet na het eten van de jongens heeft gedaan. Boos omdat de koffie niet snel genoeg uit het apparaat komt. Boos omdat de schuifdeur niet soepel open gaat) dan hoor ik ze heel erg graag! Het mediteren van Denise heb ik geprobeerd, en het helpt voor zolang ik daarmee bezig ben, maar zodra ik mijn ogen weer open doe ben ik weer boos.
En ik wil niet meer boos zijn.
