Vroeger, toen onze ouders klein waren en er nog geen iphones en tablets bestonden, zelfs nog geen mini loco zoals in mijn tijd (zei het oude wijf), ja, heel vroeger dus al, had je leesplankjes en letterdozen, en leerde je in de eerste klas woorden als aap, noot en mies.
Toen ik zelf kind was bestonden letterdozen en leesplankjes nog steeds, maar dat hele aap-noot-mies-gebeuren vond ik toen al hopeloos ouderwets klinken. Mies! Waar slóeg dat op? En wim, zus of teun dan. Of does. Does! Wie verzon zoiets? Doe dan poes. Maar nee, does was geen poes, does was een hond. Een poedel ook nog, met een oe dus, dat dan gelukkig nog wel.
Nee, in mijn tijd waren de woorden van het ouderwetse leesplankje al een stuk hipper. Weg met aap-noot- mies, inmiddels was het boom-roos-vis, en meteen daar achteraan vuur-mus-pim. Hoewel ik eerlijk moet bekennen, dat ik pim in dat rijtje zelfs toen al een beetje raar vond. Zonder hoofdletter al helemaal.
Bo krijgt nu ze in groep 2 zit af en toe een taak mee naar huis. Niet om thuis te doen, maar om te laten zien wat ze in de klas heeft gedaan. Het wordt dus al wat serieuzer allemaal dan in groep 1.
Soms moet ze plaatjes omcirkelen of iets onderstrepen. Wat soms nog best ingewikkeld is want laatst keken zowel mijn stiefbroer als een dag later- de vriend van mijn moeder ernaar en ze snapten allebei in eerste instantie niet wat de bedoeling was. Het was iets met rijtjes en rijmwoorden. Heel ingewikkeld ja. 😉
Afgelopen week kwam Bo voor het eerst met op school geschreven woordjes thuis. Los van haar eigen naam, die van haar broertje en samen wel eens voor de grap een woordje schrijven of zo waren dit de eerste woordjes die ik van haar zag.
Spin stond er. S-P-I-N! Het eerste woord van mijn kind is spin! Geen aap, boom of maan, nee, spin! Het zal wel met de herfst te maken hebben hoor, want het tweede woord was blad en het derde boom (ha fijn, boom mocht blijven), maar bloem (het eerste woordje dat ze zeggen kon!), beer of zon had ik leuker gevonden.
Het stond er allemaal best heel netjes. Voor iedereen duidelijk te lezen. Ik vond het ontroerend om die eerste woordjes van mijn kleine meisje te zien. Ze leert gewoon al echte letters! Wat wordt ze groot! Het vierde woord was echter wat rommeliger. Of eh nou ja, onleesbaar. Kun jij het lezen? Dat zou wel heel knap zijn. Hint: het is een beetje een herfstig woord.
Ik dacht terug aan de woordjes die ík als eerste leerde. En ineens besefte ik iets heel bijzonders: het eerste woordje dat ik ooit leerde schrijven was de voornaam van mijn eigen dochter!
Bo(om)
Bizar toch?
