Bij de Chinees

Precies één week voor de uitgerekende datum… Zo, vandaag in het Haagse Chinatown mijn voeten, wimpers en wenkbrauwen lat...

Precies één week voor de uitgerekende datum…

Zo, vandaag in het Haagse Chinatown mijn voeten, wimpers en wenkbrauwen laten doen. Zodat ik er op en top bij lig in verloskamer en kraambed, ha ha.
Het was er zo een met potten vol kruiden en bladeren tot aan het plafond, maar ook met de nieuwste schoonheidsproducten. Traditie en verwennerij hand in hand zeg maar.

‘Ik doe de stoel even naar achteren hoor,’ zegt het meisje in de witte jas. Wap! In twee seconden lig ik plat achterover. Mijn buik als een punt omhoog.
Zeker zelf nog nooit zwanger geweest, overweeg ik te zeggen, maar dat doe je dan weer niet. Bovendien kan het gevoelig liggen. Maar over gevoelig liggen gesproken… daar had ik niet bij nagedacht van te voren: dat het helemaal niet lekker is om op je rug te liggen als je negen maanden zwanger bent. Dat dat niet lekker ademt. Alsof er iemand een stomp in je maag geeft, maar zijn vuist erin laat. Maar dat het voor deze behandeling wel moet.
Hoe ga ik dit volhouden? Dit is helemaal niet relaxt!
Voorzichtig kantel ik mijn bekken iets en draai mijn heupen en knieën een beetje; mijn hoofd laat ik liggen.

Mijn wimpers en wenkbrauwen worden geverfd. Wimpers leek me handig, hoef je je in het kraambed geen ‘zorgen’ over je mascara te maken. (Overigens ben ik geen type dat ab-so-luut de deur niet uit gaat zonder mascara hoor, per ongeluk vergeten deo op te doen vind ik tien keer erger). En ach ja, waarom dan niet ook meteen maar eens mijn wenkbrauwen?
Tot slot mijn voeten nog laten pedicuren, masseren en lakken. Wat een luxe als je zoiets haast nooit doet! Zeker lakken wordt met de dag lastiger als er een baby van inmiddels bijna vijftig centimeter in je buik zit!

Ondertussen lees ik een artikel in een oude glossy. (Tijdens die voetbehandeling dan hè, want het leest zo lastig als je wimpers geverfd worden.) Over de hypermoeder: de hoogopgeleide vrouw die de brui geeft aan haar carriere en zich op de opvoeding van de kinderen stort, overbezorgd, overvoorzichtig en over‘georganiseerd’. Ben ik een hypermoeder? Ik herken wel wat, maar nee, ik concludeer dat ik niet te vergelijken ben met de vrouwen in het New Yorkse Manhattan waar het hier om draaide. (Al zullen die vast ook wel eens bij de pedicure zitten.)

Toen de dame in de witte jas na dik anderhalf uur (inmiddels zat ik lekkerder hoor) uitbehandeld was, keek ik in de spiegel. Even checken hoe mijn ogen waren geworden.
‘O ja, dat zie je goed ja,’ zei ik. Mijn wenkbrauwen zo donker dat je vergeet dat je ook nog wimpers hebt. (En die voor de vorm toch hun mascara nog wel nodig hebben zie ik).
‘Is het niet te donker?’ (Dat vraagt ze nu…)
‘Eh… wel een béétje ja.’
Een beetje érg, denk ik… Ziet iedereen op de eerste ‘Mama met baby’-foto’s alleen maar wenkbrauw in plaats van baby. Twee van die wenkbrauwen die ook meteen veel dikker lijken, nog net niet van die borstels, weet je wel? En doordat ze zo donker zijn lijkt mijn haar wel geblondeerd nu!
(Geen moment aan gedacht om het over de kleur te hebben. Of zou het altijd zwart zijn?)

Maar misschien is het wennen. Want als ik daarna bij de H&M een omknoop-kimono-achtig-‘nachthemd’ aan pas (toch mezelf maar iets nieuws gepermitteerd voor erbij in het kraambed) en in de spiegel kijk, vind ik het er weliswaar donker maar wel verzorgd uit zien. Ja, echt verzorgd. En sprekend.

Zelfs Bo keek me even vreemd onderzoekend aan toen ik thuis kwam, maar nu vind ik het best mooi. En de baby? Die zal het een worst wezen. Die wil gewoon mama’s melk. En mama’s knuffels. Mama’s warmte. En die van papa natuurlijk. Meer niet. O ja, en een keer een schone luier misschien.

Nou ja, toch ben ik blij dat ik het gedaan heb.
De baby kan komen nu, ha ha.

En sorry dat ik niet eerder heb geschreven vandaag. Dat lukte even niet.
Ik stond Pad Thai te maken, ondertussen Bo van klei en kleurtjes te voorzien en na het eten had ook zij recht op haar schoonheidsritueel: badje, haartjes, cremepje en het wekelijkse nageltjes knippen en zo.
Was nog weggewerkt, mail gecheckt en voor je het weet is het na negenen… Maar om dan na meer dan 2200 clicks geen nieuw stukje te schrijven, dát kon ik natuurlijk niet maken…

Laatste nieuws