Iedere woensdag deelt een Grazia lezer(es) zijn of haar grootste regret…
Naam Erica (29) – Relatie woont samen – Beroep founder van een entertainmentbureau
Vader
"Eerlijk is eerlijk: als Robin foto’s van hem met zijn kinderen op Tinder had gezet, had ik hem naar links geswiped. Ik was vrij kritisch bij het daten, ik moest echt een heel goed gevoel bij iemand hebben, voordat ik hem een hartje gaf. En mannen met kinderen waren eigenlijk een no-go voor mij. Maar zijn profiel verraadde niets en bij onze eerste date was ik al voor zijn innemende lach en humor gevallen voordat hij vertelde over zijn dochters. Bovendien had hij ze ‘maar’ vijf dagen per twee weken. Niet iets om over te vallen, toch? Zeker in dit stadium niet."
"Die nacht sliep hij bij mij en bleef het verdere weekend plakken. Stapelverliefd namen we afscheid en binnen een uur had ik alweer een eerste app van hem. Vriendinnen die ik enthousiast over Robin vertelde, keken moeilijk als ik zei dat hij vader was van twee peuters. De een was twee, de ander bijna vier. ‘Die gaan een grote impact op je leven hebben’, voorspelden ze. ‘Het is niets voor jou om stiefmoeder te zijn.’ Ik wuifde hun bezwaren weg."
Geboren moeder
"Robins kinderen zagen er hartstikke schattig uit op de foto’s die hij me had laten zien. Ik vond het mooi om te merken hoe dol hij op ze was. Zijn ogen begonnen te stralen als hij het over ze had. Dat wij in de dagen dat hij ze had niet konden afspreken, gaf niets: we belden en appten wel zoveel mogelijk, en ik kon in die dagen mooi bijkomen van de intensiteit van onze ontmoetingen. En ik had ook nog eens tijd voor mijn vriendinnen! Nee, ik zag het probleem niet zo, en al helemaal niet toen ik Robins dochters leerde kennen. We gingen naar de dierentuin en hadden het ontzettend leuk."
"Ik vond het heerlijk om een beetje met die meisjes te tutten. Na afloop ging ik mee naar huis om pannenkoeken te bakken en ze verhaaltjes voor te lezen. Robin vond dat geweldig. ‘Jij bent een geboren moeder’, zei hij. ‘Ik hoop dat wij samen ook nog kinderen krijgen. Maar ik ben blij dat jij het al zo leuk vindt om te oefenen met de mijne.’ Ik vond dat heerlijk om te horen. De gedachte aan kinderen van ons samen, ooit – als ik vijfendertig ben of zo – maakte me blij. Perfect toch, om dan een man te hebben die het klappen van de zweep al kent? Ik begon me zelfs gelukkig te prijzen met mijn ‘stiefdochters’. Ik dacht dat ik met een dagje Artis al wist hoe het was om voor kinderen te zorgen. Daarom trok ik vol overtuiging bij Robin in."
Spijt
"Hoe naïef, denk ik nu. De vijf dagen in de twee weken, die mij in het begin weinig leken, blijken in de praktijk heel veel. Als zijn kinderen er zijn, staat alles in het teken van hen. We zijn continu met ze bezig, slapen weinig en hebben amper tijd voor onszelf, zelfs vrijen schiet er dan bij in. Als ze weg zijn, moeten we een paar dagen bijkomen. En net als ik dan denk: hè hè, ik ben weer opgeladen, staan de volgende kinderdagen alweer voor de deur."
"Het is niet dat ik niet gek op de meisjes ben. Dat ben ik wel. En ik weet dat ik blij moet zijn dat ze mij accepteren. Maar ze zijn zelfs zo dol op me dat ze hun ogen uit hun hoofd huilen als ik wegga als zij er zijn. Dus mijn eigen leven in die dagen behouden, zoals ik het voor me zag toen ik bij Robin introk, valt vies tegen. Als ik eens een avond ga stappen met vriendinnen, staan zij evengoed om zeven uur ’s ochtends bij ons bed te jengelen. Uitslapen zit er niet in. En thuis werken, wat ik graag doe, ook niet. Altijd is er wel iets te doen, te regelen, schoon te maken. En dat terwijl Robin echt zijn best doet om mij zoveel mogelijk vrij te houden."
Jaloers
"Dat brengt me nog op wat anders: ik vind het ook moeilijk dat hij zo weinig aandacht voor mij heeft als zijn dochters er zijn. Ik vind het kinderachtig van mezelf, maar ik ben soms ronduit jaloers. En als we dan eindelijk weer samen tijd doorbrengen, omdat de kinderen bij zijn ex zijn, belt zij om de haverklap, omdat er dan iets is. En dan gaan zijn dochters weer voor. Daar baal ik van."
"Ik heb geen spijt van mijn relatie met Robin, hij is een geweldige vent. Míjn vent. Maar het stiefmoederschap heb ik heel erg onderschat. En als ik het over kon doen, dan was ik nog lang niet gaan samenwonen. Dan had ik het veel rustiger aan gedaan. Maar nu kan ik niet meer terug, zonder dat Robin en de meiden in alle staten zullen zijn. Dus ik moet me toch maar leren voegen…"
